بررسی تاثیرآموزش مبتنی بر تربیت هنری بر هویت فرهنگی دانشجویان(مطالعه موردی آموزش داستانهای شاهنامه)

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر تربیت هنری بر هویت فرهنگی دانشجویان دختر دانشگاه ولی عصر(عج) رفسنجان بود.در این مطالعه شبه آزمایشی،جامعه آماری را کلیه دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه ولی عصر(عج) رفسنجان در سال تحصیلی 98-1397 تشکیل دادند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده و با توجه به فرمول کوکران تعداد 342 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه هویت فرهنگی راسک[1] پاسخ دادند. 40 نفر از افرادی که شرایط ورود به تحقیق را پیدا کردند به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به دو گروه 20نفری (آزمایش و کنترل)تقسیم شدند و گروه آزمایش14جلسه تحت آموزش داستانهای شاهنامه قرار گرفتند.پس از اتمام آموزش، مجدداً آزمون گرفته شد.تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی واستنباطی انجام گرفت.نتایج پژوهش نشان داد که بین میانگین نمرات مقبولیت فرهنگی، پذیرش فرهنگی،ادراک فرهنگی و تعلق فرهنگی دانشجویان و در نهایت هویت فرهنگی آنها قبل و بعد از آموزش تفاوت معنی داری وجود ندارد.(میانگین هویت فرهنگی گروه کنترل قبل و بعد از آموزش به ترتیب برابر با 116.35 و 117.37 و میانگین هویت فرهنگی گروه آزمایش قبل و بعد از آموزش به ترتیب برابر با 117.25 و 114.60 می باشد). بر اساس نتایج این پژوهش آموزش داستانهای شاهنامه بر اساس محتوای موجود،تاثیری در تقویت و بهبود هویت فرهنگی دانشجویان ندارد.لذا لازم است در جهت تدوین و غنی سازی محتواهای مرتبط با تربیت هنری بیش از پیش اهتمام ورزید