تحلیل داستان اسکندر و شبان دانا اقبالنامه نظامی گنجوی بر اساس نظریه روانکاوی فروید

نقد روانکاوانه شاخه ای از نقد روانشناختی متون ادبی و نیز مهمترین شاخه آن محسوب می گردد. ظهور و گسترش این نوع نقد را باید حاصل انتشار آرا و افکار زیگموند فروید پزشک و روانکاو شهیر اتریشی دانست . در این نوع نقد ، تنها به جنبه های روانشناختی متن و مواردی همچون انگیزه مولف و تفسیر مضامین و نمادهای اثر توجه می شود که از ناخودآگاه و مافی الضمیر نویسنده سرچشمه می گیرد. این مقاله با هدف تحلیل داستان اسکندر و شبان دانا اقبالنامه نظامی گنجوی و به منظور درک معانی نهفته در آن و با استفاده از روش اسنادی-تحلیلی نوشته شده است . تفسیر این داستان ، بسیاری از تناقضات و مسائل غیر منطقی داستان را جلوه های تمثیلی کارکردهای مختلف روان و اختلالات آن نظیر عقده ادیپ به حساب می آورد و مشکلات موجود در تفسیر آن داستان را ازین رهگذر ، توجیه می کند.