اموزه‌های تربیتی در شاهنامه فردوسی با تکیه بر داستان سیاوش

یکی از ارزشمندترین آثاری که علاوه بر جنبه ادبی، مجموعه‌ای گرانبها از معارف تربیتی و اخلاقی است، شاهنامه فردوسی است. با‌ اینکه موضوع اصلی شاهنامه، حماسه و دلیری قهرمانان ایرانی است اما حکایت‌های آن سرشار از نکات تعلیمی و تربیتی هستند که بررسی و استفاده از نکات آموزنده آن، کمک شایانی به روند نظام آموزشی و تربیتی می‌کند. پژوهش حاضر که از نوع کتابخانه‌ایی است به روش توصیفی-تحلیلی، به بررسی نکات تربیتی در داستان سیاوش از کتاب شاهنامه می‌پردازد. نتایج مطالعات که به شیوه توصیفی-تحلیلی انجام شده است نشان داد که، سیاوش انسانی آراسته به فضائل اخلاقی بود و در پاکدامنی و وفای به عهد و صداقت بسیار نیکو عمل کرد و اجازه نداد شهوت و دنیاطلبی بر او مسلط شود. تربیت صحیح رستم و جوهره وجودی، او را به این شایستگی ها رساند و همین امر منجر به استفاده از این داستان پربار در امر تربیت شد. مطالعه و استفاده از داستان های آموزنده شاهنامه توسط معلمان و تهیه کنندگان محتوای درسی، در روند تربیتی دانش آموزان بسیار اثرگذار است و آثار شایسته ایی بر آینده جامعه می گذارد. امید است که به آثار ارزشمند و دیرینه فارسی اهمیت بیشتری داده شود.