بررسی آزمایشگاه پاسخ دینامیکی سازه یک درجه آزادی به همراه میراگر مایع تنظیم شده مجهز به بافل

بهبود رفتار سازه‌ها از طریق کاهش اثر بارهای جانبی از موضوعات مطرح و نوین در علم مهندسی سازه است که مبتنی بر کاهش تاثیر انرژی وارده بر سازه از طریق استهلاک آن می‌باشد. در دهه ها ی اخیر تحقیقات فراوانی به‌منظور کنترل ارتعاشات سازه‌ها توسط کاربرد سیستم های کنترل مدرن در سازه های در معرض بارهای دینامیکی انجام شده است. میراگرهای مایع تنظیم شده (tld) سیستم کنترل غیرفعالی می‌باشند که فرکانس آن ها برای طراحی بهینه براساس فرکانس مودهای اصلی (مود اول) سازه تنظیم می‌شوند و همچنین مشخصات میراگر نظیر ارتفاع سیال، طول تانک و نسبت جرمی سیال به‌گونه‌ای تنظیم می‌شوند که سبب کاهش پاسخ ارتعاش سازه گردد.در tldهای حاوی بافل، تیغه ای در مسیر سیال قرار می گیرد که موجب کنترل حرکت تلاطمی مایع درون مخزن می‌شود. در این پژوهش مخزن مستطیلی ساده (tld) به همراه بافل هایی tشکل و قابل تنظیم که با میزان متغیر بسته‌شدگی عمق سیال با موقعیت قرارگیری بافل از سمت بالای ظرف صورت گرفته است و در مقایسه با tld حاوی سیال می‌باشد، میراگر بر روی سقف یک سازه یک درجه آزادی (sdof) قرار گرفته و تحت تحریک دینامیکی و ارتعاش آزاد، واقع گردیده و اثر تغییرات بسته‌شدگی عمق سیال در tld مفروض روی کاهش پاسخ سازه مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. کلیه فرآیندهای مورد اشاره به‌صورت آزمایشگاهی می باشد.هدف از این پژوهش بررسی تاثیر میزان بهینه بسته‌شدگی عمق سیال در فرکانس سیال، افزایش میرایی سیال در پارامترهای میراگرهای حاوی بافل های فوقانی و کاهش پاسخ دینامیکی سازه می باشد. نتایج نشان داد که میزان 10 درصد بسته‌شدگی عمق سیال بهترین تاثیر را در کاهش پاسخ سازه از خود نشان می دهد.