ارائه یک مدل بهبود یافتۀ خود – تنظیم شونده، برای میراگرهای سیال تنظیمی (tld) جهت کاهش پاسخ لرزه‌ای سازه‌ها

با توجه به وقوع رخ‏دادهای لرزه‌ای شدید و همچنین آسیب‌پذیری اغلب ساختمان‌ها‌، که منجر به خسارات جانی و مالی قابل‏توجهی می‌شود، سیستم‌های کنترلی برای کاهش پاسخ لرزه‌ای سازه‌ها در طول دهه‌های گذشته مورد توجه قرار گرفته است. از بین سیستم‌های کنترلی مختلف، سیستم‌های کنترل انفعالی به دلیل سادگی ساختار، عدم نیاز به منبع انرژی خارجی و همچنین عدم ایجاد ناپایداری در سازه با استقبال زیادی روبرو شده است. در این میان میراگر سیال تنظیمی یا tld ، یکی از انواع سیستم‌های کنترلی انفعالی است، که عملکرد موفقی داشته است. tldها همچنین می‌توانند بعنوان مخزن ذخیره آب ساختمان نیز مورد استفاده قرار گیرند. در چنین شرایطی تغییر ارتفاع آب در مخزن می‏تواند موجب کاهش راندمان این سیستم کنترلی شود. در این مقاله به منظور بهبود رفتار میراگر سیال تنظیمی tld، مدل پیشنهادی جدیدی ارائه شده است، که در آن میراگر سیال تنظیمی به سیستم جداساز پایه و فنر کنترلی مجهز شده و بر روی بام ساختمان نصب می‌گردد. هدف از ارائه این مدل کاهش ارتعاشات لرزه‌ای ساختمان، به ازای مقادیر مختلف ارتفاع آب مخزن tld و بهینه سازی عملکرد آن در شرایط مختلف می‏باشد. با انجام تحلیل‏های دینامیکی تاریخچه‌زمانی غیرخطی بر روی مدل‏های ساختمان‏های خمشی فولادی، مقادیر بهینه سختی فنر کنترلی براساس ارتفاع‌های مختلف آب درون مخزن تعیین و کاهش پاسخ‌های جابجایی، شتاب و دریفت برای سه حالت ساختمان فاقد میراگر سیال، ساختمان مجهز به میراگر سیال تنظیمی متداول و ساختمان مجهز به سیستم پیشنهادی با یکدیگر مقایسه می‌گردد. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که در سیستم پیشنهادی، کاهش پاسخ‌های بیشینه، مقادیر قابل توجهی نسبت به دیگر ساختمان‏های دارای میراگر سیال تنظیمی متداول و یا فاقد آن را دارند.