بررسی ضریب کاهش مقاومت تسلیم بواسطه شکل‌پذیری برای زلزله های حوزه نزدیک و دور از گسل

فلسفه طراحی در آیین نامه‌های لرزه‌ای، به منظور ایجاد یک طرح اقتصادی، اجازه می‌دهد تا ساختمان‌ها برای نیروهای لرزه‌ای کمتر از آنچه که در ساختگاه‌شان رخ می‌دهد طراحی شوند. کاهش در نیروها که منجر به ایجاد تغییر شکل غیرالاستیک در سازه می‌شود توسط ضریبی به نام ضریب کاهش مقاومت بیان می‌شود. بنابراین مطالعه پارامترهای تاثیر‌گذار بر این ضریب از اهمیت بالایی برخوردار می‌باشد. این مطالعه، نتایج یک بررسی آماری کامل را با هدف ارزیابی ضریب کاهش مقاومت،rµ، در سیستم‌های یک‌درجه آزادی که در معرض 78 زمین‌لرزه حوزه دور و نزدیک از گسل در ساختگاه c و d مطابق آیین‌نامه nehrp2003 قرارگرفته‌اند، ارائه می‌دهد. زمین لرزه‌های حوزه نزدیک شامل رکوردهایی با اثر پرتابی، جهت‌داری پیش رونده و بدون پالس متمایز می‌باشند. تاثیر پریود ارتعاش، سطح شکل‌پذیری بررسی گردید. همچنین رفتار هیسترتیک دوخطی با مدل اصلاح‌شده ایبارا-مدینا-کراوینکلر برای بررسی تاثیر زوال چرخه‌ای مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان می‌دهد که ضریب کاهش مقاومت به‌شدّت تحت اثر پریود ارتعاش، سطح شکل‌پذیری و زوال چرخه‌ای است. مطالعه حاضر نشان می‌دهد که روابط موجود بر پایه رکوردهای حوزه دور از گسل به منظور محاسبه ضریب rµ، برای سازه‌هایی که در معرض رکوردهای حوزه نزدیک گسل دارای پالس، به‌ویژه رکوردهای با اثر پرتابی، قرار دارند مناسب نبوده و باعث تخمین دست پایین در ارزیابی ضریب کاهش مقاومت سازه‌ها می‌شود.