اثر ورق تقویتی بال و نبشی جان در اتصال پس کشیده تیر فولادی به ستون مرکب

بررسی دقیق عملکرد اتصالات در یک سازه فولادی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و عدم دقت در طراحی و اجرای اتصالات در سازه های فولادی نه تنها موجب خرابی در خود اتصال می شود بلکه اثرات ویران کننده ای نیز بر اعضای سازه و در نتیجه کل سازه خواهد داشت. بر اساس اطلاعات موجود، اغلب ویرانی ها در سازه های فولادی در اثر ضعف عملکرد اتصالات گزارش شده است. یکی از اتصالات نوین، اتصال پس کشیده است. اجزای اصلی یک اتصال خمشی پس کشیده فولادی، شامل نبشی های فوقانی و تحتانی و کابل های با مقاومت بالاست. با توجه به پارامترها و اجزای مختلف این اتصال، نیاز به مطالعات بیشتری در رابطه با پارامترهای موثر این اتصال احساس می شود. در این مطالعه مدلسازی عددی اتصال پس کشیده تیر فولادی به ستون مرکب با استفاده از نرم افزار اجزای محدود آباکوس انجام گرفته و ضمن کنترل صحت مدلسازی با نتایج آزمایشگاهی، 4 نمونه از اتصال مدلسازی شده و تاثیر برخی پارامترها شامل عدم استفاده از ورق تقویتی، استفاده از ورق تقویتی با عرض و نبشی با طول بزرگتر، و استفاده از ورق کناری و ورق تقویتی جان بجای ورق تقویتی بال بر رفتار اتصال تحت بارگذاری چرخه ای مورد بررسی قرار می گیرد. همچنین بعنوان ایده ای جدید اثر استفاده از نبشی جان بر رفتار اتصال مورد ارزیابی قرار می گیرد. نتایج نشان می دهد که عدم استفاده از ورق تقویتی بال تیر باعث کاهش در سختی و ظرفیت خودمرکزی اتصال می شود. با افزایش طول نبشی و عرض ورق تقویتی، افزایش در ظرفیت خمشی و ظرفیت اعمال بار جانبی مشاهده می-شود. استفاده از ورق تقویتی جان تیر و ورق کناری، بجای ورق تقویتی بال تیر، سختی ماندگار و ظرفیت اعمال بار جانبی کمتری را نسبت به اتصال با ورق تقویتی بال تیر ارائه می دهد. همچنین در صورتی که علاوه بر نبشی های فوقانی و تحتانی، از نبشی جان نیز استفاده شود، افزایش ظرفیت خمشی، ظرفیت اعمال بار جانبی، اتلاف انرژی، سختی اولیه و سختی ماندگار و همچنین کاهش دوران نسبی اتصال مشاهده می شود