بررسی عملکرد لرزه‌ای قاب‌های میان‌پر مقاوم سازی شده توسط بتن پاششی

میان‌قاب عضوی است که سختی و مقاومت زیادی را به قاب پیرامونی و درنتیجه سازه وارد می‌کند. به دلیل عدم در نظرگیری میان‌قاب‌ها در روال تحلیل و طراحی سازه و همچنین رفتار پیچیده آن، این عناصر اکثراً در اثر زلزله آسیب زیادی می‌بینند. یکی از مرسوم‌ترین روش‌ها برای مقاوم‌سازی میان‌قاب‌ها استفاده از بتن پاششی بر روی سطح میان قاب می‌باشد. برای اینکه بتن پاششی عملکرد مطلوبی بر رفتار میان‌قاب مقاوم‌سازی شده، داشته باشد، اتصال مناسب بین بتن پاششی و میان‌قاب نقش بسزایی را ایفا می‌کند. این مطلب در مطالعات آزمایشگاهی انجام‌شده در ادبیات فنی موردمطالعه و تاکید قرارگرفته است. بدین منظور در این مقاله اثر تعداد و چیدمان اتصال‌دهنده‌های (connector) بتن‌پاششی به میان‌قاب با استفاده از نرم‌افزار abaqus موردمطالعه‌ی عددی قرارگرفته است. بدین منظور در ابتدا مدل‌های عددی با مقایسه با نتایج دو مدل آزمایشگاهی مورد صحت‌سنجی قرار گرفت. سپس با تغییر تعداد اتصال‌دهنده‌ها، نقش آن‌ها در رفتار قاب میان‌پر مقاوم‌سازی شده مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان می‌دهد که تعداد اتصال‌دهنده‌ها تاثیری در سختی اولیه‌ی قاب میان‌پر مقاوم‌سازی شده ندارد؛ به‌طوری‌که سختی اولیه‌ی نمونه‌های با صفر، 4 و 20 اتصال‌دهنده مشابه یکدیگر بودند ولی مقاومت پس جاری‌شدگی نمونه‌ها با تغییر تعداد سخت‌کننده‌ها تفاوت چشمگیری پیدا می‌کرد. درواقع با زیادشدن تعداد اتصال‌دهنده‌های بین بتن پاششی و میان‌قاب مقاومت نهایی سیستم افزایش پیدا می‌کرد.