رابطه مولفه‌های مهارت‌های زندگی با سلامت اجتماعی(مورد مطالعه: زنان 20 تا 45 ساله شهر فردوس)

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مولفه‌های مهارت زندگی با سلامت اجتماعی است. بهره‌مندی از مبانی نظری کییز (سلامت اجتماعی) و نظریه یادگیری اجتماعی باندورا (مهارت زندگی) مورد نظر بوده است. رویکرد کمی و روش پیمایش (توصیفی و همبستگی) بین زنان 20 تا 45 ساله شهر فردوس در خراسان جنوبی صورت گرفته است. حجم نمونه 304 نفر به‌دست‌آمده که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای مبتنی بر تصادفی ساده بوده و با تکیه بر پرسشنامه استانداردشده اطلاعات جمع‌آوری شده است. یافته‌ها بر اساس نرم‌افزار spss22 و آمار توصیفی و استنباطی مورد تحلیل قرارگرفته است. میزان آلفای کرونباخ مهارت زندگی (0/740) و سلامت اجتماعی (0/716) به‌دست‌آمده است. نتایج نشان می‌دهد که میانگین مهارت زندگی(3/261) و سلامت اجتماعی (3/281) بالاتر از حد متوسط بوده است در بین مولفه‌های متغیر سلامت اجتماعی شکوفایی کمترین و پیوستگی بیشترین و در بین متغیر مهارت زندگی مولفه‌های حل مسئله و کنترل احساسات و هیجانات بیشترین و کمترین مقدار را داشته‌اند. درنهایت میزان همبستگی بین متغیر مهارت زندگی و متغیر سلامت اجتماعی با شدت ضعیف 0/245 در سطح معناداری 0/000 به‌دست‌آمده است. نتایج رگرسیون بیانگر این است که خرده مولفه حل مسئله و تصمیم‌گیری، کنترل احساسات و هیجانات روابط بین فردی، تفکر انتقادی و خلاق و خودآگاهی به ترتیب بیشترین تاثیر بر متغیر سلامت اجتماعی را داشته‌اند. درمجموع متغیرهای حاضر در مدل رگرسیونی در حدود (18/8 درصد) توانسته‌اند به تبیین سلامت اجتماعی بپردازند؛ بنابراین می‌توان با برنامه‌های اقدام پژوهانه و کاربردی در قالب آموزش‌های فرهنگی، اجتماعی و روانشناختی جامعه مورد مطالعه به استمرار پایدار رابطه موثر آموزه‌های مهارت زندگی بر سلامت اجتماعی تاکید کرد. 

Relationship between social health and life skills(Case Study: Women of 20-45 year old in Ferdows city)

The purpose of this study was to investigate the relationship between life skills components and social health. Benefit from Keyes theoretical foundations (social health) and Bandura social learning theory (life skills). Quantitative approach and survey method (descriptive and correlation) has been conducted between women aged 20 to 45 years in Ferdows city in South Khorasan.the sample size of 304 people was obtained by cluster sampling based on simple random sampling and information was collected based on a standardized questionnaire.Have been analyzed based on Spss22 software and descriptive and inferential statistics.Cronbach’’s alpha was obtained for life skills (0.740) and social health (0.716).The results show that the average life skills (3.261) and social health (3.281) were higher than average.Among the components of social health, Actualization was the lowest and Coherencewas the highest, and among the variables of life skills, problemsolving and control components. Emotions had the highest and lowest values. Finally, the correlation between life skills variable and social health variable with low intensity was 0.245 at a significant level of 0.000.The results of the hypotheses indicate that by strengthening life skills through components, social health can be increased in addition to the level of significance and positive relationships, but the intensity of this increase is weak. The results of regression show that the subcomponents of problem solving and decision making, control of emotions and feelings of interpersonal relationships, critical and creative thinking and selfawareness had the greatest impact on the social health variable, respectively. In general, the variables present in the regression model about (18.8 percent) have been able to explain social health. Therefore, it is possible to emphasize the effective relationship of life skills teachings on social health with action research and practical programs in the form of cultural, social and psychological education of the studied community.