تاثیر دینداری بر سبک‌زندگی (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز)

هدف مقاله حاضر، بررسی رابطه بین دینداری و سبک­زندگی در بین دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز می‌باشد. چارچوب نظری این تحقیق تلفیقی از نظریات وبر،گیدنزو بوردیو بوده است. این تحقیق به صورت پیمایشی انجام شده و ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه می‌باشد. جامعه آماری در این تحقیق، شامل کلیه دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز است. شیوه نمونه گیری طبقه‌ای بوده و حجم نمونه نیز براساس فرمول کوکران376 نفر تعیین شد. از لحاظ زمانی این پژوهش در نیمسال دوم تحصیلی 1394-1393 اجرا شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهدکه متغیر دینداری با تمامی ابعاد سبک­زندگی (شامل؛ مصرف مادی، مصرف فرهنگی- هنری، چگونگی گذران اوقات فراغت، مدیریت بدن، روابط بین شخصی) رابطه معناداری دارند. بدین صورت که بین میزان دینداری و ابعاد مصرف مادی، مصرف فرهنگی- هنری، مدیریت بدن، چگونگی گذران اوقات فراغت رابطه منفی معناداری مشاهده شده است و تنها بین میزان دینداری و بعد روابط بین شخصی رابطه مثبت برقرار است. نتایج حاصل از رگرسیون نشان می‌دهد که سه بعد از دینداری یعنی بعد عاطفی با ضریب بتای 38/0، پیامدی با ضریب بتای 28/0 و مناسکی با ضریب بتای 13/0 معنادار بوده­اند. این ابعاد در مجموع41 درصد از تغییرات مربوط به سبک زندگی را تبیین می‌کنند.