رابطه مولفه‌های مهارت‌های زندگی با سلامت اجتماعی (مورد مطالعه: زنان 20 تا 45 ساله شهر فردوس)

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مولفه‌های مهارت زندگی با سلامت اجتماعی است. بهره‌مندی از مبانی نظری کییز (سلامت اجتماعی) و نظریه یادگیری اجتماعی باندورا (مهارت زندگی) مورد نظر بوده است. رویکرد کمی و روش پیمایش (توصیفی و همبستگی) بین زنان 20 تا 45 ساله شهر فردوس در خراسان جنوبی صورت گرفته است. حجم نمونه 304 نفر به‌دست‌آمده که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای مبتنی بر تصادفی ساده بوده و با تکیه بر پرسشنامه استانداردشده اطلاعات جمع‌آوری شده است. یافته‌ها بر اساس نرم‌افزار spss22 و آمار توصیفی و استنباطی مورد تحلیل قرارگرفته است. میزان آلفای کرونباخ مهارت زندگی (740 /0) و سلامت اجتماعی (716/0) به‌دست‌آمده است. نتایج نشان می‌دهد که میانگین مهارت زندگی (261/3) و سلامت اجتماعی (281/3) بالاتر از حد متوسط بوده است در بین مولفه‌های متغیر سلامت اجتماعی شکوفایی کمترین و پیوستگی بیشترین و در بین متغیر مهارت زندگی مولفه‌های حل مسئله و کنترل احساسات و هیجانات بیشترین و کمترین مقدار را داشته‌اند. درنهایت میزان همبستگی بین متغیر مهارت زندگی و متغیر سلامت اجتماعی با شدت ضعیف 245/0 در سطح معناداری 000/0 به‌دست‌آمده است. نتایج رگرسیون بیانگر این است که خرده مولفه حل مسئله و تصمیم‌گیری، کنترل احساسات و هیجانات روابط بین فردی، تفکر انتقادی و خلاق و خودآگاهی به ترتیب بیشترین تاثیر بر متغیر سلامت اجتماعی را داشته‌اند. درمجموع متغیرهای حاضر در مدل رگرسیونی در حدود (8/18 درصد) توانسته‌اند به تبیین سلامت اجتماعی بپردازند؛ بنابراین می‌توان با برنامه‌های اقدام پژوهانه و کاربردی در قالب آموزش‌های فرهنگی، اجتماعی و روانشناختی جامعه مورد مطالعه به استمرار پایدار رابطه موثر آموزه‌های مهارت زندگی بر سلامت اجتماعی تاکید کرد.