تاثیر یک ماه فعالیت بدنی بر کیفیت زندگی معتادان تحت درمان

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک ماه فعالیت بدنی بر کیفیت زندگی معتادان تحت درمان بود. روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بوده که به صورت کاربردی با طرح پیش آزمون پس آزمون با دو گروه (فعالیت بدنی و گروه کنترل) انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل افراد معتاد هروئینی که بیش از 3 سال مصرف سابقه دارند، می‌باشد که جهت درمان به یکی از کمپ‌های واقع در تبریز در بازه زمان مشخص رجوع کرده‌اند که 30 نفر از آنها به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. روش نمونه گیری به صورت در دسترس و هدفمند از جامعه این معتادان بود که مدت سه سال سابقه مصرف داشتند و دامنه سنی آنها بین 23 تا 50 سال بودند. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیک داوطلبان به عنوان پیش آزمون کیفیت زندگی sf36 آن‌ها توسط پرسشنامه اندازه گیری شد. بعد از مرحله پیش آزمون، آزمودنی‌های گروه تجربی، به مدت یک ماه، سه روز در هفته در ساعت مقرر در محل مورد نظر آزمونگر حضور یافتند و به صورت گروهی، تحت نظارت مستقیم به انجام فعالیت بدنی منتخب پرداختند. زمانی که برای هر دو گروه در نظر گرفته شده یکسان بوده به طوری که در طول زمان پژوهش سعی شده برای هر دو گروه تعداد افراد مساوی با سنین مساوی در نظر گرفته شود. سرانجام در پایان یک ماه فعالیت بدنی، یکبار دیگر تمامی آزمودنی‌ها به پرسشنامه کیفیت زندگی به عنوان پس آزمون پاسخ‌گو بودند. همچنین برای گروه کنترل هیچ گونه فعالیت بدنی و تحرکی در نظر گرفته نشده بود. نتایج نشان داد که بین کیفیت زندگی معتادان تحت درمان دارای فعالیت بدنی در یک ماه با معتادان تحت درمان غیر فعال اختلاف معنی داری وجود دارد (05/0 >p). در نتیجه میزان تغییرات کیفیت زندگی در گروه آزمایش بطور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل می‌باشد. با توجه به یافته‌های حاصل از پژوهش، می‌توان نتیجه‌گیری نمود که با به کارگیری یک برنامه ورزشی منظم، می‌توان سطح کیفیت زندگی را در ابعاد مختلف در معتادان را افزایش داد. چکیده بلند:مقدمهاصطلاح کیفیت زندگی، اصطلاح نسبتاً جدیدی در ادبیات دانشگاهی است (نریمانی و همکاران، 1390). کیفیت زندگی یک مفهوم کلی است که تمام جنبه‌های زیستی را، شامل رضایت مادی، نیازهای حیاتی به‌علاوه جنبه‌های انتقالی نظیر توسعه فردی، خودشناسی و بهداشت اکوسیستم را پوشش می‌دهد. استعمال مواد مخدر سابقه طولانی در میان جوامع داشته و شکل‌های مصرف آن متنوع بوده و به زمینه‌های مساعد در هر جامعه بستگی دارد.در این تحقیق با توجه به توسعه رو به رشد اعتیاد سعی شده تا راهکاری برای درمان معتادان پیشنهاد کرد و برای اولین بار تاثیر فعالیت‌های بدنی را در معیارهای کیفیت زندگی افراد معتاد تحت درمان اندازه‌گیری کرد. درنهایت آنچه به‌عنوان مسئله در پژوهش حاضر مدنظر است این است که آیا فعالیت‌های بدنی منظم در بهبود کیفیت زندگی مرحله بعد از ترک تاثیر دارد؟ابزار پژوهشروش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بوده که به‌صورت کاربردی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با دو گروه (فعالیت بدنی و گروه کنترل) انجام شد. جامعه آماری این پژوهش معتادان هروئینی هستند که بیش از 3 سال سابقه مصرف دارند. که جهت درمان به یکی از کمپ‌های واقع در تبریز در بازه زمان مشخص رجوع کرده‌اند که 30 نفر از آنها به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. روش نمونه‌گیری به‌صورت در دسترس و هدفمند از جامعه این معتادان بود که مدت سه سال سابقه مصرف داشتند و دامنه سنی آنها بین 23 تا 50 سال بودند. داوطلبان بعد از آگاهی از نحوه انجام تحقیق فرم رضایت‌نامه را مطالعه و امضا کردند. سپس اطلاعات دموگرافیک افراد شامل سن، قد، وزن و شاخص توده بدنی آنها ثبت شد. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیک داوطلبان به‌عنوان پیش‌آزمون کیفیت زندگی sf36 آن‌ها توسط پرسشنامه اندازه‌گیری شد. بعد از مرحله پیش‌آزمون، آزمودنی‌های گروه تجربی، به‌مدت یک ماه، سه روز در هفته در ساعت مقرر در محل مورد نظر آزمونگر حضور یافتند و به‌صورت گروهی، تحت نظارت مستقیم به انجام فعالیت بدنی منتخب پرداختند. زمانی که برای هر دو گروه در نظر گرفته شده یکسان بوده به‌طوری‌که در طول زمان پژوهش سعی شده برای هر دو گروه تعداد افراد مساوی با سنین مساوی در نظر گرفته شود. سرانجام در پایان یک ماه فعالیت بدنی، یک‌بار دیگر تمامی آزمودنی‌ها به پرسشنامه کیفیت زندگی به‌عنوان پس‌آزمون پاسخ‌گو بودند. همچنین برای گروه کنترل هیچ‌گونه فعالیت بدنی و تحرکی در نظر گرفته نشده بود. برای آزمون فرضیه‌های پژوهش از آزمون آماری تی مستقل استفاده شد.تجزیه‌وتحلیل یافته‌هانتایج نشان داد که بین کیفیت زندگی معتادان تحت درمان دارای فعالیت بدنی در یک ماه با معتادان تحت درمان غیرفعال اختلاف معنی‌داری وجود دارد (05/0 >p). در نتیجه میزان تغییرات کیفیت زندگی در گروه آزمایش به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل است. بحث و نتیجه‌گیریبا توجه به یافته‌های حاصل از پژوهش، می‌توان نتیجه‌گیری نمود که با به‌کارگیری یک برنامه ورزشی منظم، مداوم و دارای پذیرش خوب از سوی گروه سنی سالمندان، می‌توان سطح کیفیت زندگی را در ابعاد مختلف در این افراد افزایش داد و راه را برای سالم پیر شدن و برخوردار بودن از سلامتی در این دوره از زندگی هموار نمود.

The effect of one month of physical activity on the quality of life of treated addicts

The aim of this study was to investigate the effect of one month of physical activity on the quality of life of treated addicts. The method of the present study is quasiexperimental which was applied with a pretestposttest design with two groups (physical activity and control group). The statistical population of this study includes heroin addicts who have a history of more than 3 years of use, who have referred to one of the camps located in Tabriz for treatment in a certain period of time, 30 of whom were selected as the sample of the study. The sampling method was accessible and targeted from the community of these addicts who had a history of use for three years and their age range was between 23 and 50 years. After recording the demographic information of the candidates as a pretest of their SF36 quality of life, they were measured by a questionnaire. After the pretest stage, the subjects of the experimental group were present at the examiner’s desired location for three months, three days a week at the appointed time and performed the selected physical activity as a group under direct supervision. The time considered for both groups was the same so that during the research time, an attempt was made to consider the number of people of equal ages for both groups. Finally, at the end of one month of physical activity, once again, all subjects answered the quality of life questionnaire as a posttest. Also, no physical activity was considered for the control group. The results showed that there was a significant difference between the quality of life of physically active addicts in one month and inactive addicts (p < 0.05). As a result, the rate of quality of life changes in the experimental group is significantly higher than the control group. According to the findings of the study, it can be concluded that by using a regular exercise program, the level of quality of life can be increased in various dimensions in addicts.   Long Abstract Introduction The term quality of life, is a relatively new term in academic literature (Narimani et al., 2011). Quality of life is a general concept that covers all biological aspects, including material satisfaction, vital needs as well as transitional aspects such as personal development, selfawareness and ecosystem health. Drug use has a long history among communities and the forms of its use are diverse and depend on the favorable context in each society. In this study, due to the growing development of addiction, we have tried to propose a solution for the treatment of addicts and for the first time to measure the impact of physical activity on the quality of life criteria of addicts under treatment. Finally, what is considered as a problem in the present study is whether regular physical activity has an effect on improving the quality of life after quitting? Research Tools The method of the present study is quasiexperimental, which was applied with a pretestposttest design with two groups (physical activity and control group). The statistical population of this study is heroin addicts who have been using it for more than 3 years and have referred to one of the camps located in Tabriz for treatment in a certain period of time, 30 of whom were selected as the research sample. The sampling method was accessible and purposeful from the community of these addicts who had a history of use for three years and their age range was between 23 and 50 years. After learning how to conduct the research, the candidates read and signed the consent form. Then demographic information including age, height and weight and body mass index were recorded. After recording the demographic information of the volunteers, as a pretest of quality of life, their SF36 was measured by a questionnaire. After the pretest stage, the subjects of the experimental group were present at the examiner’s desired location for three months, three days a week at the appointed time, and performed the selected physical activity as a group under direct supervision. The time considered for both groups was the same, so that during the research time an attempt was made to consider the equal number of people with equal ages for both groups. Finally, at the end of one month of physical activity, once again, all subjects answered the Quality of Life Questionnaire as a posttest. Also, no physical activity was considered for the control group. Independent tTest was used to test the research hypotheses. Data Analysis The results showed that there was a significant difference between the quality of life of physically active addicts in one month and inactive addicts (P <0.05). As a result, the rate of change in quality of life in the experimental group is significantly higher than the control group. Conclusion According to the findings of the study, it can be concluded that by using a regular, continuous and wellaccepted exercise program by the elderly age group, the quality of life can be increased in various dimensions for these people and pave the way for healthy aging and health in this period of life. reference       Arjmand Ghujur K, Alilou M, Khanjani Z. (2019). The effectiveness of acceptance and commitment therapy (act) in reducing craving in methamphetamine addict patients: AN EXPERIMENTAL STUDY. Stud Med Sci. 30 (3):217228.       Bagheri M, Tagvaei D. (2017). Investigation of Relationship between Addictive Substances Abuse and Psychological Hardiness, Quality of Life, and SelfConcept in Addicts. Qom Univ Med Sci J. 11 (3):5056.       Baharudin, M. N., Mohamad, M., Karim, F. (2020). Drugabuse inmate’s maqasid shariah quality of life: A conceptual       Fathi, M., Hejazi, K. (2020). The Effect of Six Weeks of Aerobic Training (in the Morning and Afternoon) on Some Cardiovascular Indices and Quality of Life in Drug Addicted Women. Women’s Health Bulletin, 18.       GiménezMeseguer, J., TortosaMartínez, J., CortellTormo, J. M. (2020). The Benefits of Physical Exercise on Mental Disorders and Quality of Life in Substance Use Disorders Patients. Systematic Review and MetaAnalysis. International Journal of Environmental Research and Public Health, 17(10), 3680.       Gür, F., Gür, G. C., Okanlı, A. (2017). The effect of the cognitivebehavioral modelbased psychoeducation and exercise intervention on quality of life in alcohol use disorder. Archives of psychiatric nursing, 31(6), 541548.       Hadadi R, Ghorbani M, Rostami R, Keshavarz G, Farahani E. (2016). The Outcome of Matrix Model of Therapy on Quality of Life in Methamphetamine Abusers. 10 (39): 95108.       Karimi, Z., Rezaee, N., Shakiba, M., Navidian, A. (2019). The Effect of Group Counseling Based on Quality of Life Therapy on Stress and Life Satisfaction in Family Caregivers of Individuals with Substance Use Problem: A Randomized Controlled Trial. Issues in mental health nursing, 40(12), 10121018.