نگاهی به روش­های قرنطینه چوب در مبادی ورودی کشور و بررسی موقعیت درگاه آستارا از این منظر

در حال حاضر به دلیل ناچیز بودن منابع جنگل­های قابل بهره­برداری، سطح اندک زراعت چوب و نیاز روزافزون صنایع چوب و کاغذ به مواد سلولزی و چوبی، واردات انواع چوب­آلات مختلف به­منظور صیانت از جنگل‌ها و تامین نیاز صنایع چوب کشور، و نیز رفع موانع غیر فنی موجود بر سر راه آن، از ضرورت‌های غیرقابل اجتناب است. به دلیل احتمال ورود آفات قرنطینه همراه چوب­های وارداتی به کشور در مبادی ورودی کشور نیاز به کنترل و اجرای تمهیداتی براساس استانداردهای بین­المللی وجود دارد تا از ورود آفات و بیماری­های قرنطینه به داخل کشور تا حد ممکن جلوگیری شود. در این نوشتار ضمن مرور روش‌های قرنظینه چوب، موقعیت شهرستان مرزی بندرآستارا از این منظر مورد توجه قرار گرفت. موقعیت جغرافیایی شهرستان آستارا، نزدیکی به کشورهای حوزه cis و اروپا و همچنین موقعیت استراتژیک بندر مرزی آستارا که تنها بندر ایران با مرز سه‌گانه آبی، زمینی، و ریلی می باشد را می‌توان از جمله مزیت‌های این بندر از نظر واردات چوب برشمرد. لذا به نظر می‌رشد بتوان با اتخاذ تصمیم درست در خصوص تجهیز این بندر به یکی از روش‌های قرنطینه که هم از نظر اقتصادی و هم از نظر زیست محیطی مورد قبول باشد، بتوان این بندر را به عنوان یکی از مناسب‌ترین مبادی ورودی کشور از نظر واردات چوب معرفی کرد.