تاثیر پلیمر سوپر جاذب و سطوح مختلف کم آبیاری بر برخی صفات زراعی در ریحان

این مطالعه به منظور تعیین اثر کاربرد مقادیر متفاوت پلیمر سوپرجاذب در کاهش اثرات تنش خشکی و افزایش راندمان آبیاری در ریحان انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با دو فاکتور و سه تکرار در تابستان 1395 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه همدان اجرا شد. در این مطالعه عامل سوپرجاذب در سه سطح (0، 3 و 5 گرم درهر یک کیلوگرم خاک) و عامل آبیاری در چهار سطح (100، 80، 60 و 40 درصد ظرفیت زراعی) در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که اثر عامل آبیاری برای تمام صفات مطالعه شده معنی دار بود. بالاترین مقدار برای تمام صفات و کارایی مصرف آب، در سطح آبیاری 80 درصد ظرفیت زراعی مشاهده شد. نتایج مقایسه میانگین نشان داد با کاربرد پلیمر سوپرجاذب به خصوص در مقادیر بالا، تنش آبی در تمام صفات مورد بررسی کاهش یافت. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از پلیمرهای سوپر جاذب باعث افزایش ماندگاری آب در خاک و در نتیجه باعث کاهش اثرات تنش خشکی می گردد.