بررسی اثر رژیم های مختلف آبیاری بر عملکرد دانه و برخی صفات مرفوفیزیولوژیکی ارقام امیدبخش آفتابگردان

یکی از مهمترین مدیریت­های مزرعه برای دستیابی به شرایط مطلوب رشد جامعه گیاهی و عملکرد مناسب، تامین آب کافی می­باشد تا گیاه در مراحل حساس رشد دچار تنش رطوبتی نگردد. این تحقیق به منظور بررسی اثر رژیم­های مختلف آبیاری بر  برخی صفات مرفوفیزیولوژیکی چند رقم آفتابگردان در ایستگاه کشاورزی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان به صورت کرت­های خرد شده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. تیمارها شامل آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطحir1  - آبیاری پس از 50 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاسa ، ir2 آبیاری پس از 70 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس و ir3- آبیاری پس از 90 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس a، همچنین عامل فرعی شامل 6 رقم آفتابگردان (پروگرس، فرخ، برزگر، رکورد، آذرگل و لاکومکا) می­باشد. صفات مورد بررسی شامل وزن هزاردانه، عملکرد دانه، پرولین، ارتفاع بوته و غلظت مالون دی آلدئید می­باشد. نتایج نشان داد بیشترین مقدار ارتفاع بوته در 50 میلی لیتر تبخیر از تشتک تبخیر و رقم پروگرس، وزن هزاردانه و عملکرد دانه از 50 میلی لیتر تبخیر از تشتک تبخیر و رقم رکورد، پرولین از 90 میلی لیتر تبخیر از تشتک تبخیر و رقم رکورد و غلظت مالون دی آلدئید از 90 میلی لیتر تبخیر از تشتک تبخیر و رقم فرخ به دست آمد.