بررسی تنش گرمای انتهای فصل بر روی عملکرد دانه و صفات مورفولوژیک در ژنوتیپ‌های جو در مغان

جو با نام علمی l.) hordeum vulgare) یکی از مهمترین و قدیمیترین گیاهان زراعی است که بیشترین سازش و تحمل را به شرایط خشکی و گرما نسبت به دیگر غلات دارد و تا حدودی مقاوم به خشکی است و نسبت به شرایط آب وهوایی مختلف سازگاری دارد. جهت ارزیابی ژنوتیپ­های مختلف جو  به تنش گرمای آخر فصل، آزمایش مزرعه­ای در طی سال­های زراعی 98-97 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دانشکده کشاورزی مغان اجرا گردید. آزمایش به صورت کرت­های خرد شده (اسپلیت پلات) در سه تکرار با 16 ژنوتیپ پیشرفته جو انجام گرفت. بر اساس نتایج حاصل از تجزیه واریانس صفات مورد ارزیابی، اثر متقابل نوع ژنوتیپ در محیط برای همه­ی صفات مورد ارزیابی در سطح احتمال یک درصد و برای صفت عملکرد دانه در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. از نظر صفت عملکرد دانه ژنوتیپ­های شماره 1 و 9 بیشترین مقدار را به خود اختصاص دادند ولی ژنوتیپ شماره 1 هم در شرایط تنش و هم در شرایط نرما دارای عملکرد دانه­ی بیشتری نسبت به سایر انواع ژنوتیپ­ها بود. کمترین میزان عملکرد دانه در شرایط تنش در ژنوتیپ شماره 4 مشاهده گردید. در حاللت کلی ژنوتیپ­های شماره 1 و 5 هم در شرایط تنش و هم در شرایط نرمال از نظر صفات مورد ارزیابی بالاترین میزان را به خود اختصاص دادند.