ارزیابی تاثیر رژیم آبیاری و کاربرد کود زیستی برخصوصیات کمی و کیفی گیاه دارویی کنگر فرنگی (cynara scolymus)

آزمایش به منظور مطالعه تاثیر رژیم آبیاری و کاربرد کود  زیستی برخصوصیات کمی و کیفی گیاه گیاه کنگر فرنگی به صورت کرت‌های خرد شده (اسپلیت پلات) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا گردید.  عوامل مورد بررسی شامل باکتریهای محرک رشد و رژیمهای آبیاری بودند.  تیمارهای آبیاری در 3 سطح به عنوان عامل اصلی در نظر گرفته شدند: آبیاری پس از 70 میلیمتر تبخیر تجمعی از سطح تشتک کلاسa  به عنوان تیمار شاهد (آبیاری مطلوب)، آبیاری پس از 100 میلیمتر تبخیر تجمعی از سطح تشتک کلاسa (معرف تنش کم آبی ملایم)، آبیاری پس از 130 میلیمتر تبخیر تجمعی از سطح تشتک کلاسa (معرف تنش خشکی) و تیمارهای کود زیستی در  چهار سطح به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. بدون تلقیح (شاهد)، ازتوباکتر + آزوسپیریلیوم (کودپایه)، سودوموناس پوتیدا سویه 41+ سودوموناس پوتیدا سویه 168و سودوموناس پوتیدا سویه 41+ سودوموناس پوتیدا سویه 168+ کود پایه. نتایج  نشان داد که گیاه کنگر فرنگی در صورت تلقیح بذر با ترکیب مناسبی از باکتریهای محرک رشد (مخلوط سودوموناس پوتیدا سویه 168 و کود پایه) و یا  (مخلوط سودوموناس پوتیدا سویه  41+168 و کود پایه) می‌تواند در مقابل تنشهای متوسط و شدید مقاومت نماید و عملکرد کاهش حداقلی بیابد. همچنین عملکرد متابولیتهای ثانویه در تنش ملایم خشکی (آبیاری پس از 100 میلی لیتر تبخیر از تشت تبخیر) نسبت به شرابط مطلوب کاهش یافته است ولی این کاهش معنی دار نبود.  بالاترین محتوا و عملکرد ماده موثره دارویی در تیمار تلقیح  بذر با کود پایه (ازتوباکتر و آزوسپریلیوم) مشاهده گردید.