بررسی صفات مورفولوژیک در تنش گرمای انتهای فصل در ژنوتیپ‌های جو در مغان

جو با نام علمی  (hordeum vulgare l.)  یکی از مهمترین و قدیمیترین گیاهان زراعی است که بیشترین سازش و تحمل را به شرایط خشکی و گرما نسبت به دیگر غلات دارد و تا حدودی مقاوم به خشکی است و نسبت به شرایط آب وهوایی مختلف سازگاری دارد. جهت ارزیابی ژنوتیپ­های مختلف جو به تنش گرمای انتهای فصل، آزمایش مزرعه­ای در طی سال­های زراعی 98-97 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دانشکده کشاورزی مغان اجرا گردید.آزمایش به صورت کرت­های خرد شده (اسپلیت پلات) در سه تکرار با 16 ژنوتیپ پیشرفته جو انجام گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده از جدول تجزیه واریانس صفات مورد ارزیابی، اثر متقابل محیط (تاریخ کاشت) در نوع ژنوتیپ برای همه­ی صفات مورد ارزیابی به جز تعداد پنجه و همچنین تعداد پنجه بارور دارای اختلاف معنی دار بود. در حالت کلی می­توان گفت که ژنوتیپ­های شماره 7 و 8 هم در شرایط تنش و هم در شرایط نرمال از نظر صفات مورد ارزیابی دارای میانگین بالاتری نسبت به سایر ارقام بودند.