اثر محلول‌پاشی و کود سرک اوره در مراحل مختلف نمو بر پروتئین دانه و انتقال مجدد نیتروژن در در ارقام گندم نان در شرایط دیم

چکیده در این پژوهش تاثیر تیمارهای مختلف محلول‌پاشی کود اوره و کود سرک در مراحل مختلف نمو بر پروتئین دانه و انتقال مجدد نیتروژن در ارقام گندم نان بررسی شد. این تحقیق به صورت آزمایش کرت‌های خرد شده نواری (استریپ اسپلیت پلات) بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی 96-1395 و 97-1396 در شرایط دیم در ایستگاه تحقیقاتی سرارود کرمانشاه اجرا شد. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: الف) محلول‌پاشی با کود اوره در چهار سطح شامل: شاهد و محلول‌پاشی در مراحل نموی آبستنی، آبستنی و پرشدن دانه و پرشدن دانه که در کرت‌های اصلی قرار گرفت. ب) چهار رقم گندم دیم شامل: آذر-2، ریژاو، باران و پراو در کرت‌های فرعی و تیمار کود سرک در دو سطح شامل: شاهد (عدم مصرف کود سرک) و کاربرد کود سرک در مرحله نمو پنجه‌زنی به عنوان عامل کرت نواری. پس از انجام تجزیه مرکب داده‌ها و انجام مقایسه میانگین‌ها نتایج نشان دادند که، کود سرک و محلول‌پاشی کود اوره باعث افزایش محتوای نیتروژن و درصد پروتئین دانه شد. اثر برهمکنش کود سرک و رقم نیز نشان داد که بیشترین انتقال مجدد به شرایط کاربرد کود سرک و رقم پراو و کمترین مقدار آن به رقم باران در شرایط عدم کاربرد کود سرک اختصاص داشت. بیشترین سختی دانه، عدزلنی و شاخص برداشت نیتروژن به تیمار محلول‌پاشی در مرحله پرشدن دانه و کمترین آن‌ها مربوط به تیمار شاهد بود. در بین ارقام رقم مورد بررسی رقم ریژاو از نظرشاخص گلوتن، سختی دانه و عدد زلنی به عنوان برترین رقم شناخته شد.