تعیین تابع آب- عملکرد گندم در سه بافت خاک متفاوت در استان خوزستان

در ایران کم­آبی و خشکی همواره یکی از مهمترین مشکلات بخش کشاورزی بوده است. لذا بررسی تاثیر تنش خشکی بر روی گیاهان زراعی از اهمیت خاصی برخوردار است. افزایش کارآیی مصرف آب، عامل کلیدی برای رفع بزرگ­ترین چالش کنونی بخش کشاورزی در مناطق کم­آب است. جهت دستیابی به این مهم، آگاهی از روابط بین آب و عملکرد، موسوم به توابع تولید، می تواند کمک بسیاری در این زمینه نماید. این پژوهش به صورت سه آزمایش مستقل برای سه بافت خاک مختلف و کشت گلدانی در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در استان خوزستان انجام ­شد. تیمارها شامل اعمال آبیاری کامل و کم­آبیاری با سه سطح کم (50 درصد آب قابل استفاده خاک)، متوسط (70 درصد آب قابل استفاده خاک) و زیاد (85 درصد آب قابل استفاده خاک) درتمام دوره رشد گیاه بود. سه خاک مورد مطالعه دارای بافت لوم رسی سیلتی، لوم و لوم رسی بودند. شوری خاک در دو بافت خاک لوم رسی سیلتی و لوم رسی کمتر از حد آستانه شوری خاک بود (ec ≤ 4 ds m-1). بین عملکرد دانه و مقدار آب مصرفی در خاک با بافت لوم رابطه درجه دوم برازش داده شد (r2= 0.83)، در حالی­که رابطه عملکرد دانه و آب در دو بافت خاک لوم رسی سیلتی و لوم رسی خطی به دست آمد.