بررسی ارتباط میان عملکرد دانه و برخی صفات کیفی دانه ذرت (zea mays l.) در پاسخ به رقم، تاریخ کاشت، تنش‌های خشکی و نیتروژن

در غلات افزایش عملکرد دانه همراه با بهبود کیفیت یکی از اهداف مهم می­باشد. هدف این تحقیق اندازه­گیری برخی صفات کیفی و ارتباط آن­ها با عملکرد دانه، تحت تاثیر تیمارهای آبیاری، تاریخ کاشت، رقم و نیتروژن می­باشد. آزمایش ­به صورت اسپلیت-اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی انجام شد. فواصل آبیاری به عنوان عامل اصلی، تاریخ کاشت به عنوان فاکتور فرعی، ارقام ذرت و میزان کود نیتروژن به عنوان تیمارهای فاکتوریل، در نظر گرفته شدند. عملکرد دانه در تیمار آبیاری بیشتر  2408.5، کود نیتروژن  1003.4، تاریخ کاشت متداول 4075 و رقم ksc260 960.4 کیلوگرم/هکتار بیشتر بود. در تیمارهای کم آبیاری میزان نشاسته و روغن در دانه با افزایش کود نیتروژن به ترتیب 3.32 و 0.605 درصد ماده خشک کاهش یافت. میزان پروتئین در تیمار آبیاری بیشتر در مقایسه با تیمار کم­آبیاری، در شرایط کاربرد کود نیتروژن نسبت به تیمار بدون کود به میزان 0.78 درصد افزایش یافت (p ≤ 0.05). ارتباط مثبت و معنی­داری میان عملکرد و مجموع صفات کیفی مشاهده شد (r2=23%, p ≤ 0.05). کاربرد بهینه کود نیتروژن و آبیاری مطلوب همراه با تعیین دقیق تاریخ کاشت و استفاده از ارقام ذرت بالقوه زودرس می­تواند موجب افزایش کمی و کیفی دانه ذرت شود.