مقایسه کمیت و کیفیت dna ی استخراج شده از نخود با استفاده از روش‌های مختلف دستی برای مطالعات اپی‌ژنتیک

دستیابی به محتوی ژنتیکی نمونه های زیستی  از اولین نیازهای مطالعات ژنتیک مولکولی به شمار میرود. روش استخراج محتوی ژنتیکی با توجه به نوع بافت، سلول، محتویات سلولی با یکدیگر متفاوت هستند. کمیت و کیفیت محتوی ژنتیکی استخراج شده، از جمله مواردی است که در انتخاب روش استخراج برای اهداف اپی­ژنتیکی مورد توجه قرار می­گیرد. در تحقیق حاضر، سه روش استخراج dna از گیاه نخود مورد بررسی و آزمون قرار گرفته است. هدف این پژوهش شناسایی روشی با کیفیت مناسب به  منظور تحقیقات اپی­ژنتیکی است. در این مطالعه از بافت گیاهی تازه و جوان نخود نمونه برداری انجام شد؛ سپس به سه روش سریع ctab، دویل و همکاران، موری و تامسون dna استخراج شده، و هرکدام از روش­ها در غالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار ارزیابی شدند. غلظت نمونه های استخراج شده با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتری و ژل الکتروفورز اندازه گیری شد. یافته های این پژوهش نشان دادکه: در بین روش­های مورد ارزیابی روش سریع ctab دارای  واضحترین باندها بود؛ dna ی استخراج شده در روش سوم اختلاف معنی داری با سایر روش ها از نظر کیفیت داشت و بیشترین نسبت جذب طول موج 260/280 را نشان داد. این امر بیان کننده عدم آلودگی های  فنلی در نمونه است. از نظر کمیت dna ی استخراج شده، روش دوم بیشترین و روش سوم کمترین غلظت را نشان داد؛ این درحالی بود که روش های دوم و سوم اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند اما با روش سوم اختلاف معنی داری نشان دادند. از نظر زمان صرف شده برای استخراج، روش اول سریعترین روش از بین روش­های مورد ارزیابی بود. در مجموع از یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که روش اول بیشترین سرعت العمل و  واضح ترین باندها، روش دوم بیشترین غلظت dna، روش سوم بیشترین خلوص  را نشان می­دهد. در بین روش های مورد بررسی روش دوم به عنوان بهترین روش برای تحقیقات اپی­ژنتیکی می باشد.