اثر دمای گرماکافت و نوع زیتوده بر ظرفیت تبادل آنیونی(aec) و ظرفیت تبادل کاتیونی(cec) زغال زیستی تهیه شده از برخی مواد گیاهی در خوزستان.

کاربرد بیش از حد منابع کشاورزی (کودهای شیمیایی) در تولید محصول و پایین بودن کارایی مصرف آنها منجر به کاهش حاصلخیزی خاک، تخریب منابع خاک، تخلیه منابع تجدید نشدنی و آلودگیهای زیست محیطی می­شود. پژوهشگران اخیرا بمنظور افزایش کارایی مصرف منابع کودی، مواد جاذبی مانند زغال­زیستی را مورد بررسی قرار دادند که پتانسیل جذب مقدار زیاد عناصر غذایی را دارا باشد و با سرعت مناسبی نیز آن را در محیط خاک رهاسازی نماید. این پژوهش با هدف بررسی ظرفیت تبادل کاتیونی و آنیونی زغال­زیستی از زیتوده­های مختلف انجام شد تا پتانسیل این زیتوده­ها برای جذب عناصر غذایی مشخص شود. در این پژوهش چهار زیتوده باگاس نیشکر، بقایای گیاه ذرت، چوب درخت نخل و بقایای گیاه نی، در دماهای 250، 400 و 550 درجه سانتی­گراد زغال­زیستی تهیه شد، ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی(ظرفیت تبادل کاتیونی و تبادل آنیونی) در آزمایشگاه تعیین شد، تاثیر دمای گرماکافت و نوع زیتوده بر ویژگیها از طریق آزمون آماری با نرم افزار sass تعیین شد. مقایسه داده­ها نشان داد ظرفیت تبادل کاتیونی و ظرفیت تبادل آنیونی زیتوده­ها در دماهای مختلف تفاوت معنی­دار دارد و در صورتیکه جذب ترکیبات کاتیونی مورد نظر باشد، زغال­زیستی تولید شده در دمای پایین (c0250) و اگر جذب ترکیبات آنیونی مورد نظر باشد، زغال­زیستی تولید شده در دمای بالا (c0550) را می­توان بکار برد.