بررسی کارایی برخی علف‌کش‌های سولفونیل‌اوره در کنترل سوروف

کارایی برخی علف‌کش‌های سولفونیل‌اوره در کنترل گونه‌ی رایج (echinochloa crus-galli (l.)) و مهاجم سوروف (echinochloa oryzoides (ard.) fritsch)) در موسسه تحقیقات برنج کشور- رشت طی سال‌های 1396 و 1397 مقایسه شد. در بررسی آزمایشگاهی واکنش دو گونه‌ی هرز فوق به دز‌های صفر، 1، 0.1، 0.01، 0.001 و 0.0001 و در آزمایش گلدانی واکنش آن‌ها به دز توصیه‌شده علف‌کش‌های فلوستوسولفورون (wg 10%, 30 g ai/ha)، تریافامون + اتوکسی‌سولفورون کانسیل (wg 30%, 45 g ai/ha)، بن‌سولفورون‌متیل (df 60%, 36 g ai/ha)، پیرازوسولفورون‌اتیل (wg 75%, 22.5 g ai/ha) و دو فرمولاسیون بیس‌پایریباک‌سدیم (sc 40%, 40 g ai/ha و sc 12.5%, 25 g ai/ha) بررسی شد. نتایج نشان داد بطورکلی حساسیت دو گونه سوروف به دز و نوع علف‌کش‌های مورد بررسی متفاوت و گونه‌ی مهاجم سوروف نسبت به گونه‌ی رایج دارای حساسیت بیشتری به علف‌کش‌ها بود. کانسیل و فلوستوسولفورون دارای بیشترین (95%≤) و پیرازوسولفورون‌اتیل دارای کمترین (%50≥) کارایی در کنترل گونه‌های سوروف و دو فرمولاسیون بیس‌پایریباک‌سدیم دارای کارایی مشابه (%72≤) بودند. بن‌سولفورون‌متیل دارای کارایی بیشتری در کنترل گونه‌ی مهاجم سوروف نسبت به گونه‌ی رایج این علف‌هرز بود. باتوجه به کارایی خوب کانسیل و فلوستوسولفورون در کنترل سوروف، استفاده از آن‌ها در تناوب با علف‌کش‌های اختصاصی سوروف‌کش در مدیریت شیمیایی سوروف پیشنهاد می‌شود.‌