بررسی پایداری ژنتیکی گیاهچه های حاصل از کشت بافت استویا با استفاده از نشانگر issr

استویا (stevia rebaudiana) شیرین‌ترین گیاه جهان است. بذور این گیاه به‌سختی جوانه زده و بسیاری از آنها به‌دلیل پدیده خودناسازگاری در هنگام شکل‌گیری غالباً پوک و عقیم هستند. تکثیر استویا از طرق بذر مانع تولید جمعیت همسان می‌شود. به‌همین دلیل، کشت بافت روش مناسبی برای تکثیر سریع این گیاه می‌باشد. با توجه به اینکه وقوع تنوع سوماکلونال پدیده ای شایع درارتباط با کشت بافت گیاهی است. هدف از این پژوهش تعیین پایداری ژنتیکی گیاهچه های حاصل از ریزازدیادی استویا در محیط هایی با غلظت های متفاوت تنظیم کننده های رشد می باشد. مواد و روش‌ها: این پژوهش در دو آزمایش جداگانه به اجرا در آمد. در آزمایش اول، مریستم ها روی محیط کشت ms  با غلظت‌های  1و 2 میلی‌گرم در لیتر برای هر کدام از تنظیم‌کننده‌های رشد گیاهیnaa ، bap ، و2,4_d  کشت شدند. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه‌ی طرح کاملاً تصادفی با  3تکرار انجام گرفت.  آزمایش دوم شامل استخراج dna از گیاهچه های تکثیرشده در ازمایش اول و ارزیابی چند شکلی نشانگرهای issr می باشد. تنوع ژنتیکی با استفاده از 10 نشانگر issr  تحت بررسی قرار گرفت. در آزمایش اول اثر تنظیم‌کننده‌های رشد بر کلیه صفات معنی‌داری بود (p<0.01)، محیط کشت ms حاوی 1 میلی‌گرم در لیتر naa به همراه 2 میلی گرم در لیتر bap  موثرترین تیمار در بیشترین تعداد شاخه فرعی و تعداد برگ و ارتفاع گیاه بود. در آزمایش دوم، نمونه‌های مورد مطالعه در2 گروه دسته‌بندی شدندکه بر این اساس دو نمونه‌ای که تحت غلظت بالای bap قرار داشتند جدا از سایر نمونه‌ها دسته‌بندی شدند. این نتیجه بیانگر کارایی مناسب نشانگر مورد استفاده در تفکیک نمونه‌های مورد مطالعه و پوشش ژنومی مناسب پرایمرهای مورد استفاده است.