ارزیابی روش‌های مختلف خاک‌ورزی بر ویژگی‌های فیزیکی خاک و خصوصیات رشدی چغندرقند

بررسی اثر روش‌های مختلف بر و تسهیل در غده‌های کامل با 4 تیمار و 4 تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی میاندوآب در سال‌های زراعی 97-1394 اجرا شد. تیمارها با برگردان‌دار عمق 30- 25 دیسک ماله بهار، شخم گاوآهن چیزل عمق 30- 25 متر پائیز+ و در عمق 40- 35 + با گاوآهن در سانتی‌‍‌متر و شخم گاوآهن متر در + و در بهار (شاهد) بود. نتایج نشان داد روش‌های مختلف خاک‌ورزی تاثیر معنی‌داری بر ویژگی‌های فیزیکی خاک نداشتند. بیشترین میزان عملکرد ریشه (56/47 تن در هکتار) به شخم با زیرشکن در عمق 40-35 سانتی‌متر+ گاوآهن برگردان‌دار و بعد از آن به شخم با گاوآهن برگرداندار در عمق 30-25 سانتی‌متر (73/44 تن در هکتار) تعلق داشت. کمترین میزان تلفات برداشت مکانیزه به‌ترتیب به شخم با زیرشکن+ گاوآهن برگرداندار (866/0 تن در هکتار) و گاوآهن برگرداندار در عمق 30-25 سانتی‌متر (958/0 تن در هکتار) مربوط بود. در نتیجه می‌توان بیان کرد که روش مختلف خاک‌ورزی موجب بهبود خصوصیات رشدی چغندرقند شده ولی اثر اندکی بر ویژگی‌های فیزیکی خاک گذاشت.