تغییرات بیوشیمیایی میوه گوجه‌فرنگی در پاسخ به تیمار پس از برداشتی اسید سالسیلیک

امروزه میوه گوجه­فرنگی به دلیل ارزش غذایی بالا و طعم مطلوب بطور وسیعی در جهان کشت و کار می­شود. با این حال میوه گوجه­فرنگی بعنوان یک میوه فرازگرای شاخص، فسادپذیر بوده و انبارمانی کمی دارد. اسید سالیسیلیک یکی از مواد طبیعی و تنظیم کننده­های رشد گیاهی است که برای حفظ کیفیت پس از برداشت محصولات باغبانی استفاده می­شود. بنابراین در بررسی حاضر اثر غلظت­های مختلف اسید سالسیلیک (0، 1/0، 5/0 و 0/1 درصد ) و مدت زمان انبارداری (0، 7، 14، 21، 28 و 35 روز) بر تغییرات بیوشیمیایی (اسیدیته قابل تیتراسیون، مواد جامد محلول، ویتامین ث، فنل کل و رنگدانه لیکوپن) میوه گوجه­فرنگی رقم والورو در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملاً تصادفی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان اسیدیته قابل تیتراسیون، ویتامین ث و فنل کل در طول انبارداری بطور معنی­داری کاهش یافت درحالی که میزان مواد جامد محلول و رنگدانه لیکوپن افزایش معنی­داری را نشان دادند. تیمارهای اسید سالیسیلیک بویژه غلظت­های 5/0 و 1 درصد بطور معنی­داری از این کاهش جلوگیری کرده و دارای بیشترین میزان اسیدیته قابل تیتراسیون، مواد جامد محلول، ویتامین ث و لیکوپن بودند. در مجموع استفاده از اسید سیالیسیلیک بویژه در غلظت­های 5/0 و 1 درصد جهت حفظ کیفیت انبارمانی میوه­های گوجه­فرنگی رقم والورو توصیه می­شود.