مقایسه عملکرد و ساقه روی چغندرقند پاییزه در کاشت مستقیم و نشایی

با توجه به محدودیت منابع آب در بیشتر مناطق کشور زمان کشت چغندرقند با دوره حساس رشد غلات تداخل دارد. استفاده از روش­هایی که بتوان تا حد امکان از منابع موجود حداکثر استفاده را نمود ضرورت می یابد. کشت پاییزه و کشت نشایی از روشهای صرفه جویی و استفاده بهینه از آب در زراعت چغندر قند  است. به منظور مقایسه کشت نشائی در زراعت چغندرقند پاییزه واثر تاریخهای مختلف کشت مستقیم در زراعت پاییزه چغندرقند و تاثیر آن بر عملکرد و ساقه روی  چغندرقند، آزمایشی در سال زراعی 98-1397در استان خراسان رضوی اجرا شد. در این تحقیق اثر پنج تیمار مختلف (کشت نشائی 25 بهمن، کشت مستقیم در 7، 17 و 27 مهر و کشت مستقیم زمستانه در 25 بهمن) بر عملکرد و اجزای عملکرد و ساقه روی چغندرقند با استفاده از طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. صفات مورد مطالعه در این تحقیق شامل عملکرد ریشه، درصد ساقه­روی، درصد قند ناخالص، درصد قند خالص، عملکرد قند ناخالص، عملکرد قند خالص و قند ملاس بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بین روش­های مختلف کشت از نظر کلیه صفات مورد مطالعه به استثنای قند ملاس اختلاف معنی­داری وجود داشت. نتایج نشان داد که تاریخ کشت17 مهر از صفات عملکردی  برتری داشت و 75/8 تن در هکتار قند خالص تولید کرد. مقدار درصد بولت در این تیمار 33/11 درصد بود. در همین شرایط کشت نشایی و کشت مستقیم زمستانه در 25 بهمن به ترتیب 28/7 و 98/5 تن در هکتار قند خالص تولید کردند که درصد ساقه روی در این تیمارها ناچیز و به ترتیب 25/1 و صفر درصد بود. با توجه به این نتایج و لزوم ارائه راهکارهای کاهش مخاطرات ساقه روی، سرمازدگی و خسارت پرندگان درکشت مستقیم پاییزه چغندر قند در شمال شرق کشور، کشت نشایی پاییزه و کشت زمستانه با ارقام زودرس به عنوان راهکارهای جدید برای تولید چغندر قند با حداقل مصرف آب و در زمان کوتاه می توانند مد نظر قرار گیرند.