توسعه روشی تجربی برای طراحی پایه­های حائل در معادن زغال­سنگ اتاق و پایه

طراحی و پایداری پایه­ها مسئله­ای پیچیده در زمینه­ی کنترل زمین در روش معدن­کاری اتاق و پایه است. وظیفه اصلی پایه، تحمل وزن بار روباره است. پایه­های موجود در معدن­کاری اتاق و پایه را می­توان به دو دسته پایه­های تولیدی (پهنه­ای) و پایه­های حائل تقسیم­بندی نمود که پایداری این پایه­ها، تعیین کننده پایداری سراسری در پهنه­های استخراجی می­باشند. تاکنون هیچ روش سیستماتیکی برای طراحی پایه­های حائل ارائه نشده و تنها چندین رابطه تجربی که هر یک از آن­ها مختص به یک منطقه خاص هستند، پیشنهاد شده است. در هیچ یک از این روابط مقاومت پایه و بار وارد بر پایه طی فرآیند معدنکاری اتاق و پایه در نظر گرفته نشده است. لذا با در نظر گرفتن مقاومت پایه حائل و اینکه پایه ممکن است در طول عملیات معدنکاری چه نوع بارهایی را تحمل کند، یک روش پیشنهادی برای طراحی پایه‌های حائل در طی 9گام ارائه شده است. در این روش مقاومت پایه با استفاده از رابطه تجربی مارک-بینیاوسکی تخمین زده می­شود. بارهایی که به پایه‌های حائل اعمال می‌شوند نیز شامل دو نوع بار توسعه‌ای و بارهای پایه­ای جانبی بوده که بارای توسعه­ای با استفاده از تئوری سطح تاثیر و بارهای جانبی با در نظر گرفتن تئوری تخریب و با استفاده از روابط ساده ریاضی تخمین زده می‌شوند. همچنین ضریب ایمنی به منظور طراحی پایه­های حائل اولیه، 1.5 و در مرحله بازیابی، 0.8 در نظر گرفته شده است. در نهایت با استفاده از روش پیشنهادی و داده‌های معدن مرکزی زغال‌سنگ طبس (پهنه­های p5 و p6)، عرض اولیه پایه حائل 21.4 متر و در مرحله بازیابی 14.8 متر تخمین زده شد.