جستاری بر شاخص های انعطاف پذیری میادین شهری؛ مطالعه موردی میدان نقش جهان اصفهان و میدان تویلری پاریس

از ویژگی های بارز فضاهای عمومی امروزی نیاز به انعطاف پذیری و قابلیت تکامل فضا چه در زمینه ی کالبدی و عملکردی و چه در زمینه ی اجتماعی است. یکی از مهمترین مسائل شهری در کشور ما کمبود فضاهای شهری انعطاف پذیر است. انعطاف پذیری فضا این امکان را می دهد که فضا در هر زمان با تغییر نوع رویداد با کمترین تغییرات کالبدی با آن رویداد هماهنگ گردد و فرصت و بستر تعاملات ساکنین و فرصت های متنوع حیات جمعی ایجاد گردد. هدف اصلی این پژوهش دستیابی به شاخص های انعطاف پذیری میادین شهری و بررسی آنها در دو نمونه فضای شهری است. نوع این پژوهش توصیفی – تحلیلی است و روش گردآوری داده ها بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و مشاهده است. در این پژوهش پس از تدوین چارچوب ارزیابی انعطاف‌پذیری بر مبنای ادبیات موجود در حوزه انعطاف پذیری میادین شهری، دو میدان نقش جهان اصفهان و تویلری پاریس بر اساس شاخص ‌های به دست داده شده مورد ارزیابی کیفی قرار گرفته‌اند. یافته‌های پژوهش موارد اشتراک و افتراق شاخص های انعطاف پذیری در دو میدان را نشان داد که مهم وجه اشتراک دو میدان وجود عناصر یادمان و پیوستگی عملکردی و مهم ترین وجه افتراق، نبود لبه فعال در میدان تویلری پاریس میباشد.

A study on the indicators of flexibility in urban squares; Case study of Naqsh-e Jahan Square in Isfahan and Tuileries Square in Paris

Nowadays, one of the most prominent specifications of public spaces is the need for flexibility and the ability to evolve the space, both physically and functionally, as well as socially. Furthermore, one of the critical urban issues in Iran is the lack of flexible urban spaces. The flexibility of space makes it possible to adapt to any events at any time by changing the type of events with the slightest physical changes, in that, it affords the opportunity and basis of residents' interactions and various opportunities of close-knit life. The primary purpose of this study is to achieve the indicators of the flexibility of urban squares and the study of these indicators in two samples of urban space. Moreover, the research method is descriptive-analytical, and the data collection method is based on library studies and observation. In this study, after developing a flexibility evaluation framework based on the existing literature in the field of urban square flexibility, Naqsh-e Jahan Square in Isfahan and Tuileries square in Paris have been qualitatively evaluated based on the obtained indicators. Ultimately, the research findings demonstrate the commonalities and differences of flexibility indices in the two squares. The paramount aspects of the commonalities in both squares are monuments and functional continuity. On the other hand, the most crucial difference is the lack of active edge in Tuileries Square in Paris.