تحلیل فضایی فقر و محرومیت با رویکرد ارتقا توانمندی مطالعه موردی: استان آذربایجان غربی

نشان هویت اکثر مناطق واقع در کشور های در حال توسعه، عدم تعادل در توزیع امکانات، ظهورسکونت گاه های غیر رسمی، فقر و نابرابری است. یکی از دلایل ایجاد فقر و محرومیت بکارگیری سیاست قطب رشد و توسعه مرکزگراست که درنتیجه آن امکانات کشور در یک یا چند نقطه متمرکز شده و سایر مناطق در حاشیه می ماند. مسائل نابرابری منطقه‌ای اغلب در مناطقی بروز می‌کند که آزادی‌های فردی جهت رسیدن به آنچه مردم می‌خواهند انجام دهند محدود است بنابراین تلاش جهت رفع فقر و محرومیت با افزایش توانمندی‌های مردم همسو است. این مقاله ابتدا به بررسی میزان نابرابری شهرستان های استان آذربایجان غربی و رتبه بندی میزان محرومیت آن ها بر اساس 23 شاخص مختلف فرهنگی اجتماعی، کالبدی زیربنایی و اقتصادی می پردازد .در ادامه جهت ارتقا توانمندی شهرستان های استان چشم انداز پیشنهادی تعیین می گردد. چشم‌انداز پیشنهادی درواقع ماحصل جمع‌بندی مطالعات وضع موجود، تحلیل قابلیت‌ها و تنگناهای آذربایجان غربی با محوریت ارتقا توانمندی و محرومیت‌زدایی استان است. در انتها با استفاده از نتایج شناخت و تحلیل به تدوین راهبردها و برنامه‌های اقدام جهت رسیدن به چشم‌انداز و درنتیجه همگرایی بیشتر شهرستان‌های استان پرداخته می‌شود. بر اساس نتایج کلی این پژوهش نیمه جنوبی استان نیمه محروم و غیربرخوردار است و نواحی مرکزی نسبتا برخوردار و نواحی شمال استان نیمه محروم است که در اولویت بندی راهبردها و اقدامات عملی مورد توجه قرار گرفته اند.

Spatial analysis of poverty and deprivation with the approach of empowerment case study: West Azerbaijan province, Iran

The identity of most regions in developing countries is marked by imbalances in the distribution of facilities, the emergence of informal settlements, poverty and inequality. One of the reasons of poverty and deprivation is using the theory of growth pole and development, which results in the country's resources being concentrated in one or more points and other regions remaining on the margins. Problems of regional inequality often arise in areas where individual freedoms are limited to achieving what people want to do, so efforts to alleviate poverty and deprivation is correlated with increasing people's capabilities. This article firstly examines the inequality of the cities of West Azerbaijan province and ranks their deprivation based on 23 different socio cultural, infrastructural and economic indicators. Then, in order to improve the capability of the cities of the province, the proposed vision is determined. The vision is in fact the summary of investigating of current situation, analysis of the capabilities and deprivation of West Azerbaijan with the focus on improving the capacity of the province. Finally, using the results of analysis, strategies and action plans are formulated to achieve the vision and, as a result, the convergence of most cities in the province. Based on results of this study, the southern half of the province is deprived and semi deprived, and the central areas are relatively developed and the northern areas of the province are semi deprived, which have been considered in prioritizing strategies and action plans.