طبقه بندی استراتژی‌های ساختمان‌های سنتی و معاصر سازگار با تغییرات اقلیمی

در سال‌های اخیر تغییرات اقلیمی به‌عنوان تهدیدی برای عملکرد ساختمان‌ها و سکونتگاه‌های انسانی مطرح‌شده است. گرمایش جهانی بزرگ‌ترین چالشی است که زمین با آن روبرو است و این در حالی است که وابستگی فزاینده به سوخت‌های فسیلی قدرت انطباق با گرمایش اقلیمی در آینده را کاهش خواهد داد. تاب آور سازی سیستم‌های معماری و شهرسازی برای مقابله با این مخاطره در آینده ضروری است و آنچه ساخته یا طراحی می‌شود باید باهدف غلبه بر تغییرات اقلیمی باشد. حتی اگر غلظت گازهای گلخانه‌ای در جو تثبیت شود، حوادث شدید اقلیمی به دلیل بی‌تحرکی جو چندین قرن ادامه خواهد داشت. لذا، سازگاری یک راهکار لازم جهت تلاش برای کاهش کربن دی‌اکسید خواهد بود؛ بنابراین این سوال مطرح می‌شود که چه استراتژی‌هایی در برابر تغییرات اقلیمی، ساختمان‌ها را تاب آور و سازگار می‌کند؟ بسیاری از پژوهش‌ها نشان می‌دهند که مساکن سنتی پاسخگوی چنین شرایطی هستند. در مقابل در استراتژی‌های معاصر، اصول تکامل‌یافته و فنّاوری وجود دارد. تحقیق حاضر با رویکرد کیفی به مفهوم تاب‌آوری و سازگاری اقلیمی می‌پردازد و سپس استراتژی‌های معماری سنتی سازگار با تغییرات اقلیمی و کارکرد آنها در اقلیم گرم و خشک را معرفی می‌کند و به بررسی این استراتژی ها در یک نمونه خانه سنتی و یک نمونه خانه معاصر جریان ساز می پردازد و در نهایت معماری سنتی و معاصر معمول اقلیم گرم خشک از نظر میزان سازگاری اقلیمی مقایسه می شوند.