تاب آوری اجتماعی کودک محور همساز با تغییرات اقلیمی

شهرها همیشه با خطرات طبیعی زندگی کرده‌اند ، اما تغییرات آب و هوا باعث افزایش فرکانس و یا شدت در آن و همچنین وقوع برخی از خطرات طبیعی می‌شود. در هر بحرانی ، کودکان آسیب‌پذیرترین هستند. تغییر آب و هوا نیز از این قاعده مستثنی نیست. اگر ارتباط با طبیعت برقرار باشد و شرایط زیست کودک، آن سان که طبیعت فراهم آورده،مهیا شود، به مثابه پادزهری می‌ماند که جلوگیر بسیاری از عوارض اجتماعی نیز خواهد بود.در واقع یکی از راه‌های مهم در کنترل و آسیب‌شناسی اجتماعی این دست از تغییرات آب و هوایی، نیازمند آماده سازی افراد به ویژه کودکان در مواقع بحران به کمک مفهوم تاب آوری می‌باشد. تاب آوری در شهرها به توانایی یک سیستم شهری و تمام شبکه‌های اجتماعی، زیست‌محیطی و فنی تشکیل‌دهنده آن در مقیاس‌های زمانی و مکانی برای بازگشت به سرعت سیستم مورد نظر در برابر اختلال و انطباق با تغییر بر اساس ظرفیت‌های اخیر و آینده اشاره دارد. در این مطالعه ، مفهوم تاب آوری اجتماعی کودک محور بر اساس چارچوب مفهومی تاب آوری شهری کودک محور و در نظر گرفتن دو محیط طبیعی و اجتماعی کودک محور و همچنین مطابقت این دو با مفهوم تاب آوری اجتماعی؛ به صورت ارتباط ماتریسی، مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به اینکه مفهوم تاب آوری اجتماعی کودک محور نسبت به مفهوم تاب آوری شهری کودک محور، مفهوم جدیدی است؛در نتیجه با بررسی مولفه های تاب آوری اجتماعی در سطح خرد و مولفه های تاب آوری شهری کودک محور و پیدا کردن ارتباط هر کدام با مولفه های مشترک دو محیط طبیعی و اجتماعی دوستدار کودک، چارچوب پیشنهادی برای این مفهوم تدوین شده است.