مدل یابی سازگاری زناشویی بر اساس الگوهای ارتباطی و عملکرد رابطه زناشویی با میانجی گری نگرش معنوی

هدف: یکی از مهم‌ترین رابطه‌ها بین یک زن و یک مرد، ازدواج است که شامل هم تعهد عاطفی و هم قانونی می‌شود و از اهمیت ویژه‌ای در زندگی هر فرد بزرگ‌سال برخوردار است. بنابراین هدف این پژوهش مدل یابی سازگاری زناشویی بر اساس الگوهای ارتباطی و عملکرد رابطه زناشویی با میانجی‌گری نگرش معنوی بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل افراد متاهل ساکن شهر تهران بودند که با توجه به تعداد تغییرهای مشاهده‌پذیر، به روش در دسترس 350 نفر نمونه به پرسشنامه‌های سازگاری زناشویی اسپانیر(1976)، نگرش معنوی: شهیدی و فرج نیا (1391)، الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (1984) و عملکرد جنسی: فرج نیا و همکاران(1393) پاسخ دادند. داده‌های پژوهش نیز از طریق نرم‌افزار spss و amos مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که الگوی ارتباطی سازنده به‌طور مستقیم به میزان 0.334 = β از واریانس سازگاری زناشویی را تبیین می‌کند و الگوی ارتباطی کناره‌گیری نیز به‌طور مستقیم به میزان 0.159 - = β از واریانس سازگاری زناشویی را تبیین می‌کند. همچنین الگوی ارتباطی سازنده به‌طور مستقیم به میزان 0.21= β از واریانس نگرش معنوی را تبیین می‌کند و نگرش معنوی  به‌طور مستقیم به میزان 0.147= β از واریانس سازگاری زناشویی را تبیین می‌کند. نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت که مدل‌یابی سازگاری زناشویی بر اساس الگوهای ارتباطی و عملکرد رابطه زناشویی با میانجی‌گری نگرش معنوی دارای اعتبار است.

modeling marital adaptability based on communication patterns and sexual relationship performance mediated by spiritual attitude

aim: one of the most important relationships between a man and a woman is marriage, which includes both emotional and legal commitment and is of special importance in the life of every adult. therefore, the purpose of this research was to model marital adjustment based on communication patterns and marital relationship performance with the mediation of spiritual attitude. method: the present research was a descriptive-correlation type of structural equation modeling. the statistical population of the research included married people living in tehran, according to the number of observable changes, 350 samples were available according to spanir’s (1976) marital compatibility questionnaires, spiritual attitude: shahidi and farajnia (2013), christensen and salavi’s communication patterns. (1984) and sexual performance: farajnia et al. (2013) answered. the research data was also analyzed through spss and amos software. results: the findings showed that the constructive communication pattern directly explains β = 0.334 of the variance of marital adjustment, and the withdrawal communication pattern directly explains β = 0.159 of the variance of marital adjustment. also, the constructive communication pattern directly explains β=0.21 of the variance of spiritual attitude and the spiritual attitude directly explains β=0.147 of the variance of marital adjustment. conclusion: it can be concluded that the modeling of marital compatibility based on communication patterns and marital relationship performance with the mediation of spiritual attitude is valid.