اثربخشی مدل مک مستر بر اضطراب و خودکنترلی زنان در آستانه طلاق

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مدل مک مستر بر اضطراب و خودکنترلی زنان در آستانه طلاق بود. روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری دو ماهه بود؛ و جامعه آماری پژوهش حاضر زنان مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره منطقه 6 تهران در سال 1399 بود که پس از غربالگری با پرسشنامه اضطراب زانک (1971) 30 زن به شیوه در دسترس انتخاب و در گروه آزمایشی مدل مک‌مستر (15 زن) و گروه گواه (15 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه 90 دقیقه‌ای تحت مداخله مدل مک‌مستر (2007) قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله‌ای را دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه اضطراب زانک (1971) و خودکنترلی تانجی، بامستر و بونه (2004) بود و داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط اندازه‌های مکرر تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج حاکی از تاثیر مداخله مدل مک‌مستر بر نمره اضطراب (f = 5.25, p = 0.030) و خودکنترلی (f = 8.56, p = 0.007) و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری بود. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش شواهدی را پیشنهاد می‌کند مدل مک‌مستر برای افزایش خودکنترلی و همچنین کاهش اضطراب در زنان در آستانه طلاق روش مناسبی است.

the effectiveness of mcmaster model on anxiety and self control of women on the verge of divorce

aim: the aim of this study was to determine the effectiveness of mcmaster model on anxiety and self control of women on the verge of divorce. method: the present study was a quasi experimental with pre test and post test with a two month control and follow up group; the statistical population of the present study was women referring to counseling centers in district 6 of tehran in 1399. after screening with the zank anxiety questionnaire (1971), 30 women were selected by convenience sampling method in the experimental group of maxmaster model (15 women) and control group (15). n) were randomly replaced. the experimental group underwent the intervention of mcmaster model (2007) for eight sessions of 90 minutes and the control group did not receive any intervention. the research instruments were zanck anxiety inventory (1971) and tanji, bamster and boone (2004) self control questionnaire and the data were analyzed using repeated measures mixed variance analysis. results: the results showed the effect of maxmaster model intervention on anxiety score (f = 5.25, p = 0.030) and self control (f = 8.56, p = 0.007) and the stability of this effect in the follow up stage. conclusion: the results of the study suggest evidence that the maxmaster model is an appropriate method to increase self control and also reduce anxiety in women on the verge of divorce.