اثربخشی فعالسازی رفتاری بر کاهش علائم وازوموتور در زنان یائسه

هدف: این پژوهش با هدف اثربخشی فعالسازی رفتاری بر کاهش علائم وازوموتور در زنان یائسه شهر قائم شهر انجام شد. روش: پژوهش از نظرهدف کاربردی و طرح پژوهش نیمه آزمایشی با گروه گواه و دوره پیگیری بود. جامعه ی اماری شامل تمام زنان یائسه مراجعه کننده به مراکز درمانی قائم شهر در سال1400 بودند که با روش نمونه گیری در دسترس 40 نفر از آنها انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابتدا از هر دو گروه با پرسشنامه شدت علائم یائسگی پیمنتا و همکاران(2006) پیش آزمون گرفته شد، سپس گره آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای مداخلات درمان فعالسازی رفتاری کانتر، بوش و راش(2009) را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند پس از اتمام دوره از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و بعد از دوماه جهت بررسی پایداری اثر، گروه ها مورد سنجش قرار گرفتند. داده ها با استفاده واریانس اندازه مکرر تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد درمان فعال سازی رفتاری بر کاهش علائم وازوموتور در زنان یائسه تاثیرگذار بود (p=0/001 ,f=33/03) موثر بوده و اثر درمان در طول زمان پایدار بوده است. (p<0/05). نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می شود برای کاهش علائم وازوموتور در زنان یائسه از روش درمانی فعال سازی رفتاری استفاده شود.

the effectiveness of behavioral activation on reducing vasomotor symptoms in postmenopausal women

aim: the aim of this study was to the effectiveness of behavioral activation on reducing vasomotor symptoms in postmenopausal women. method: the research was applied in terms of purpose and quasiexperimental research design with a control group and a followup period. the statistical population included all postmenopausal women referred to ghaemshahr medical centers in 1400 and 40 of them were selected by available sampling method. and were randomly assigned to experimental and control groups first, both groups were pretested with the menopause symptom severity questionnaire of pimenta et al (2006). then, the experimental node received 8 sessions of 90 minutes of canter, bush and rush (2009) behavioral activation therapy interventions and the control group did not receive any intervention. at the end of the course, posttest was taken from both groups and after two months to evaluate the stability of the effect, the groups were assessed, data were analyzed using repeated measure variance. results: the results showed that behavioral activation treatment was effective in reducing vasomotor symptoms in postmenopausal women (f = 33.03, p = 0.001) and the treatment effect was stable over time (p < 0.05). conclusion: based on the results of the present study, it is suggested that behavioral activation therapy be used to reduce vasomotor symptoms in postmenopausal women.