مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار و زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شاخص‌های معنوی (صبر و بخشش) در زوجین آسیب دیده از روابط فرا زناشویی

هدف: هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار و زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شاخص‌های معنوی (صبر و بخشش) در زوجین آسیب دیده از روابط فرازناشویی بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع طرح های کاربردی و تجربی میدانی از نوع پیش‌آزمون - پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه زوجین آسیب دیده از روابط فرا زناشویی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال 1400 بود که از بین آن‌ها، تعداد 60 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و در سه گروه زوج درمانی هیجان مدار، زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه گواه (هر گروه 20 نفر) گمارده شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه بخشش ری، لویادونو، فلوک، السزیوسکی، هیم و مادیا (2001) و پرسشنامه صبرخرمایی (1388) به دست آمد. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد براساس بسته مک کی و همکاران (2012) و پروتکل درمان مبتنی بر زوج درمانی هیجان مدار جانسون (2004) در ده جلسه 90 دقیقه‌ای به صورت هفتگی اجرا شدند. گروه گواه، درمانی دریافت نکرد و در لیست انتظار قرار گرفت. در راستای تحلیل استنباطی از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و نرم افزار spss.22 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین سه گروه زوج درمانی هیجان مدار، زوج درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه گواه بر شاخص‌های معنوی صبر (71.59=f؛ 0.001>p) و بخشش (136.80=f؛ 0.001>p) تفاوت معناداری از نظر آماری وجود دارد و بخشش و صبر در گروه درمان پذیرش و تعهد در پایان پس‌آزمون بالاتر از گروه زوج درمانی هیجان‌مدار و گروه گواه بوده است (0.01>p). نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت از نظر تاثیرگذاری، درمان پذیرش و تعهد بیش‌ترین تاثیر را بر بهبود متغیرهای بخشش و صبر داشتند.

comparison of the effectiveness of emotion-oriented couple therapy and couple therapy based on acceptance and commitment on spiritual indicators (patience and forgiveness) in couples affected by extramarital relationships

aim: the aim of this study was to compare the effectiveness of emotionoriented couple therapy and couple therapy based on acceptance and commitment on spiritual indicators (patience and forgiveness) in couples affected by extramarital relationships. methods: the present study was a pretestposttest and followup field with applied and experimental designs. the statistical population studied in this study included all couples affected by extramarital affairs who referred to counseling centers in tehran in 2021, from which 60 people were selected by available sampling method and in three groups. emotionbased couple therapy, acceptance and commitmentbased couple therapy, and a control group (20 people in each group) were assigned. data were obtained using the forgiveness questionnaire ray, loyaduno, flock, alzieowski, him and madia (2001), and the patience questionnaire khormai (2009). acceptance and commitment therapy based on the mckay et al. (2012) package and the emotionbased couple therapy protocol johnson (2004) were administered in ten 90minute sessions weekly. the control group did not receive treatment and was placed on a waiting list. for inferential analysis, repeated measures analysis of variance and spss.22 software were used. results: the results showed that there was a significant difference between the three groups of emotionoriented couple therapy, couple therapy based on acceptance and commitment and the control group on the spiritual indices of patience (f=71.59, p<0.001) and forgiveness (f= 136.80, p<0.001). there is a statistical opinion and forgiveness and patience in the acceptance and commitment treatment group at the end of the posttest were higher than the excited couple therapy group and the control group (p<0.01). conclusion: it can be concluded that in terms of effectiveness, acceptance and commitment treatment had the greatest impact on improving the variables of forgiveness and patience.