مقایسه اثربخشی درمان هیجان محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودتنظیمی هیجانی و بهزیستی روان شناختی زوجین

هدف: هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان هیجان محور در مقایسه با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودتنظیمی هیجانی، بهزیستی روانشناختی و تاب آوری زوجین بود. روش پژوهش: این پژوهش از نوع نیمه تجربی و کاربردی است که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و پیگیری سه ماهه انجام شد؛ جامعه آماری در پژوهش حاضر، تمامی زوجین دارای ناسازگاری زناشویی ساکن شهر قم-منطقه 4 بود که در بازه زمانی 6 ماهه دوم سال 1399 به مراکز مشاوره و روان درمانی در این منطقه از شهر قم مراجعه نموده‏اند. روش نمونه‌گیری بصورت در دسترس بود که پس از تعیین و جای گزینی تصادفی گروه‏های آزمایش و گواه درمان هیجان محور جانسون (2012) برای گروه آزمایش اول و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد هیز و استروسال (2010) برای گروه آزمایش دوم به صورت هشت جلسه یک ساعته اجرا شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان (گرتز و رومر/2004)، پرسشنامه بهزیستی روان‏شناختی- فرم کوتاه (ریف/2002) بود که در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل شد. داده‌ها با استفاده از واریانس اندازه‌های مکرر تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج حاکی از تاثیر مداخله هیجان مدار و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودتنظیمی هیجانی (p=0/009, f=10/90) و بهزیستی روان‌شناختی (p=0/001, f=31/10) و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری بود. نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تفاوت بین دو روش زوج درمانی معنادار نیست (0/31= p). نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش شواهدی را پیشنهاد می‌کند که مداخله زوج درمانی هیجان مدار و درمان پذیرش و تعهد برای بهبود و افزایش خودتنظیمی هیجانی و بهزیستی روان‌شناختی روش مناسبی است.

a comparison of the effectiveness of emotionally focused therapy and acceptance and commitment therapy in improving emotional self-regulation and psychological wellbeing in couples

aim: the present study aimed to determine the effectiveness of emotionally focused therapy (eft) in comparison with acceptance and commitment therapy (act) in improving emotional self-regulation, psychological well-being, and resilience of couples. methods: the research was quasi-experimental and applied with a pretestposttest design, a control group, and quarterly follow-up. the statistical population consisted of all couples with marital non-adjustment living in district 4 of qom who visited counseling and psychotherapy centers in the second half of 2020. the convenience sampling method was performed. after the random assignment of experimental and control groups, the first experimental group received the emotionally focused therapy by johnson (2012), and the second experimental group received the acceptance and commitment therapy by hayes and strosahl (2010) in eight one-hour sessions. the data collection tool included difficulties in emotion regulation scale (ders) by gratz and roemer (2004), and ryff's scale of the psychological wellbeing-short form (rspwb) at three stages, pre-test, post-test, and follow-up. data were analyzed using repeated-measures analysis of variance. results: the results indicated the effects of emotionally focused therapy and acceptance and commitment therapy on emotional self-regulation (f=10.90, p=0.009) and psychological wellbeing (f=31.10, p=0.001), and stability of the effect at the follow-up stage. the results of tukey's post hoc test indicated that the difference between the two methods of couple therapy was not significant (p=0.31). conclusion: the results suggest evidence that emotionally focused couple therapy and acceptance and commitment therapy were appropriate for improving and increasing emotional self-regulation and psychological well-being.