پیش بینی اضطراب کرونا ویروس بر اساس تحمل پریشانی و تنظیم شناختی هیجان در زنان شاغل

هدف: هدف از پژوهش حاضر پیش بینی اضطراب کرونا ویروس بر اساس تحمل پریشانی و تنظیم شناختی هیجان در زنان شاغل بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش را 220 نفر از زنان شاغل در مراکز بهداشتی و درمانی شهر یاسوج در سال 1399 تشکیل دادند که با استفاده از جدول مورگان تعداد 140 زن شاغل با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به مقیاس اضطراب بیماری کرونا علی‌پور، قدمی، علی‌پور و عبداله زاده (1398)، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (2002) و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) پاسخ دادند؛ برای تحلیل داده ها از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین راهبرد تنظیم هیجانی انطباقی و تحمل پریشانی با اضطراب کرونا همبستگی منفی و بین راهبرد تنظیم هیجانی غیرانطباقی با اضطراب کرونا همبستگی منفی وجود دارد (0.01p=)؛ ضرایب رگرسیون گام به گام نشان داد که تنظیم هیجانی انطباقی (0.28= β، 0.001=p)، تنظیم هیجانی غیرانطباقی (0.18= β، 0.001=p) و تحمل پریشانی (0.38= β، 0.007=p)، توانستند اضطراب کرونا را پیش‌بینی کنند. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، برای کاهش اضطراب کرونا زنان شاغل میتوان برنامه هایی برای افزایش راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان و تحمل پریشانی آنها و کاهش راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان آنان طراحی و از طریق کارگاه های آموزشی الکترونیکی و مجازی اجرا کرد.

Prediction of Coronavirus Anxiety Based on Anxiety Tolerance and Cognitive Emotion Regulation in Employed Women

Aim: This study aimed to predict coronavirus anxiety based on anxiety tolerance and cognitive emotion regulation in employed women. Method:  the research method is descriptivecorrelational and the statistical population of this study consisted of 220 women working in health centers in Yasouj in 2020. Using Morgan table, 140 employed women were selected using random sampling method and responded to the Corona Anxiety Scale of Alipour, Ghadami, Alipour, and Abdollahzadeh (2019), Garnefski et al. (2002) Cognitive Emotion Regulation Questionnaire, and Simmons and Gahr (2005) Distress Tolerance Questionnaire; Pearson correlation coefficient and stepwise regression analysis were used to analyze the data. Results: The results showed that there was a negative correlation between adaptive emotion regulation strategy and distress tolerance with coronary anxiety and a negative correlation between nonadaptive emotional regulation strategy and coronary anxiety (P = 0.01); Stepwise regression coefficients showed that adaptive emotional regulation (P = 0.001, β = 0.28), nonadaptive emotional regulation (P = 0.001, β = 0.18), and distress tolerance (P = 0.007, β=0.38) were able to predict coronary anxiety. Conclusion: According to the results, to reduce the coronary anxiety of employed women, programs can be designed to increase positive cognitive emotion regulation strategies and their anxiety tolerance and reduce negative cognitive emotion regulation strategies and implemented through electronic and virtual workshops.