پیش‌بینی رشد پس از آسیب بر اساس سبک‌های دلبستگی و تنظیم شناختی هیجان در دختران مهاجر ایرانی

هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش راهبردهای شناختی تنظیم هیجان و سبک های دلبستگی در پیش بینی رشد پس از آسیب انجام شد. روش پژوهش: این پژوهش توصیفی-همبستگی و جامعه آماری دختران دانشجوی مهاجر ایرانی بود که در سال 1400 در یکی از دانشگاه های خارج از ایران مشغول به تحصیل بودند که این منظور تعداد 145 دانشجوی دختر مهاجر ایرانی با روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب و به پرسشنامه های رشد پس از آسیب ندسکی و کالهون (1996)، سبک های دلبستگی کولینز و رید (1996) و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج (2006) از طریق ارسال لینک پاسخ دادند و داده‌های جمع آوری شده از طریق نرم افزار spss24 و آزمون رگرسیون و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که متغیرهای دلبستگی اجتنابی و اضطرابی و راهبردهای تنظیم هیجان سازش یافته پیش‌بینی کننده معنادار رشد پس از آسیب می‌باشد. با توجه به علامت بتا می‌توان گفت پیش بینی سبک دلبستگی اجتنابی و راهبردهای تنظیم هیجان سازش یافته یک رابطه مستقیم با شدت (ضریب بتا) 0.23 و 0.24 است و سبک دلبستگی دوسوگرا / اضطرابی پیش بینی کننده منفی رشد پس از آسیب است؛ اما راهبردهای تنظیم هیجان سازش نایافته و سبک دلبستگی ایمن پیش بین خوبی برای رشد پس از آسیب شناخته نشده اند. نتیجه‌گیری: مطابق با یافته ها متغیر های سبک دلبستگی اجتنابی و راهبرد های تنظیم هیجان سازش یافته به طور مستقیم پیش‌بینی کننده معنادار رشد پس از آسیب بوده و می توانند زمینه ساز این نوع از رشد باشند؛ همچنین متغیر سبک دلبستگی دوسوگرا/ اضطرابی به طور مستقیم پیش‌بینی کننده منفی رشد پس از آسیب شناخته شد و می تواند از بروز این نوع از رشد جلوگیری کند.

Predicting Post-Traumatic Growth based on Attachment Styles and Cognitive Emotion Regulation in Iranian immigrant girls

Aim: The present study aimed to investigate the role of cognitive emotion regulation strategies and attachment styles in predicting posttraumatic growth. Method: the research was descriptivecorrelational, and the population consisted of Iranian immigrant female students who were studying in a university outside of Iran in 2021. To this end, 145 Iranian female immigrant students were selected using the snowball sampling method to fill out the questionnaires of Tedeschi and Calhoun’s posttraumatic growth (1996), Hazen and Shaver attachment styles questionnaire (1993), and the Garnefski and Kraaij’s cognitive emotion regulation strategies (2006) via the links sent to them. The data were analyzed by SPSS 24 software, Pearson regression and correlation test. Result: The results showed that the variables of avoidant attachment style and adaptive emotion regulation strategies are significant predictors of posttraumatic growth. According to the beta values, the predicting power of avoidance attachment style and adaptive emotion regulation strategies showed a direct relationship with intensities (beta coefficients) of 0.23 and 0.24 and the ambivalent/anxious attachment style is a negative predictor of posttraumatic growth; however, nonadaptive emotion regulation strategies and secure attachment style were not good predictors of posttraumatic growth.  Conclusion: according to findings, the variables of avoidant attachment style and adaptive emotion regulation strategies were direct significant predictors of posttraumatic growth and can provide the grounds for such a growth; moreover, the variable of ambivalent/anxious attachment style was directly the negative predictors of posttraumatic growth and could prevent this type of growth