مدل ساختاری پیش بینی همدلی زناشویی بر اساس توانمندی ایگو با میانجیگری سبک دلبستگی

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی مدل پیش‌بینی همدلی زناشویی بر اساس توانمندی ایگو با در نظر گرفتن نقش میانجی سبک‌های دلبستگی در افراد متاهل بود. روش پژوهش: این پژوهش توصیفی و از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه افراد متاهل مراجعه کننده به خانه های سلامت شهر تهران در سال 1400 بودند. تعداد افراد نمونه 350 نفر بودند که با روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس توانمندی من (بارون، 1953)، مقیاس همدلی زناشویی (جولیف و فارینگتون، 2006) و پرسشنامه سبک‌های دلبستگی (هازن و شیور، 1987) بودند. برای تحلیل داده‌ها از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزارهای آماری spss و amos انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که مدل پس از حذف یک مسیر از برازش مناسب در جامعه برخوردار بود. همچنین نتایج نشان داد توانمندی ایگو بر همدلی زناشویی اثر غیرمستقیم معنی داری به واسطه سبک‌های دلبستگی دارند (p<0.05). بدین معنا که با افزایش توانمندی ایگو، سطح همدلی زناشویی به واسطه سبک‌های دلبستگی افزایش می‌یابد. نتیجه‌گیری: براساس یافته های پژوهش ارائه راهبردهای مناسب برای بهبود مولفه‌های پیش بین توانمندی ایگو، به منظور بالا بردن سطح رضایت و ثبات و پایداری ازدواج و افزایش همدلی زناشویی مد نظر قرار گیرند.

Structural model of Marital Empathy prediction based on Ego Empowerment with the mediating role of Attachment Style

Aims: The aim of this study was to investigate the model of predicting marital empathy based on ego empowerment by considering the mediating role of attachment styles in married people. Method: The research method was descriptive and structural equation modeling. The statistical population of the present study was all married people who referred to health centers in Tehran in 1400. The sample size was 350 people who were selected by the available method. The sample size was 350 people who were selected by cluster sampling method. Research instruments included the My Empowerment Scale (Baron, 1953), the Marital Empathy Scale (Julif and Farrington, 2006), and the Attachment Styles Questionnaire (Hazen and Shaver, 1987). Structural equation modeling was used to analyze the data. Data analysis was performed using SPSS and AMOS statistical software. Result: The results showed that the model had a good fit in the community after eliminating a path. The results also showed that ego empowerment has a significant indirect effect on marital empathy due to attachment styles (p <0.05). This means that as the ego empowers, the level of marital empathy increases through attachment styles.  Conclusion: Based on the research findings, providing appropriate strategies to improve the predictive components of ego empowerment, in order to increase the level of satisfaction and stability and stability of marriage and increase marital empathy should be considered.