مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر انعطاف‌پذیری تصویر ذهنی از بدن و تکانشگری در زنان مبتلا به اختلال پرخوری افراطی

هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر انعطاف‌پذیری تصویر ذهنی از بدن و تکانشگری در زنان مبتلا به پرخوری افراطی بود. روش پژوهش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون پسآزمون و پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان مبتلا به اختلال پرخوری افراطی بود که در سال 1397 به کلینیک‌های تغذیه در شهر قم مراجعه نموده و ملاک‌های ورود به پژوهش را دارا بودند. حجم نمونه 45 نفر زن مبتلا به اختلال پرخوری بود که به روش هدفمند انتخاب شد و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بسته باخ و موردان، 2012؛ و گروه آزمایشی طرحواره درمانی بسته یانگ و همکاران، 1394؛ را در 12 جلسه 2 ساعته به صورت گروهی دریافت کردند. ابزار پژوهش شامل مقیاس تشخیص اختلالات خوردن (استیک، تلچ و ریزوی، 2000)، انعطاف‌پذیری تصویر ذهنی از بدن (ساندوز، ویلسون، مروین و کیتکلوم، 2013) و تکانشگری (بارت، 2014) بود. داده‌ها با روش تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج حاکی از تاثیر مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر نمره انعطاف‌پذیری تصویر ذهنی (4.31=f، 0.020 =p) و تکانشگری (6.73=f، 0.020 =p) و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری بود؛ همچنین نتایج مقایسه دو به دو و آزمون تعقیبی توکی نشان داد که بین تاثیر دو روش درمانی تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه‌گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد اثربخشی بیشتری نسبت به طرحواره درمانی در انعطاف‌پذیری روان‌شناختی تصویر ذهنی از بدن، اضطراب و تکانشگری حرکتی دارد.

The comparison of the efficacy of therapy based on acceptance and commitment and schema therapy on body image flexibility of the body and impulsivity among women with Binge eating disorder

Aim: This study aimed to determine the efficacy of therapy based on acceptance and commitment and schema therapy on body image flexibility and impulsivity among women with binge eating disorder. Methods: The research design was quasiexperimental with a pretestposttest design, and a twomonth followup. The study population included all women with binge eating disorders referring to nutrition clinics in Qom in 2018 and met the inclusion criteria of the study. The sample included 45 women with binge eating disorders who were selected by purposive sampling method and randomly assigned to two experimental and control groups (15 women in each group). The experimental group received Bach and Morgan’s (2012) treatment package based on acceptance and commitment and the Young et al.’s schema therapy package (2015) in twelve sessions, and each session lasted two hours. The research tools included the eating disorder scale of Stice, Telch, and Rizoi (2000), the flexibility of the mental image of the body of Sandoz, Wilson, Marvin, and Kate Klum (2013), and the impulsivity of Bart (2014). The data were analyzed by repeatedmeasures analysis of variance. Results: The findings indicated the impact of treatment based on acceptance and schema therapy on the score of mental image flexibility (F = 4.31, P = 0.020) and impulsivity (F = 6.73, P = 0.020). And this effect was stable in the followup stage. Besides, according to the results of the twobytwo comparison and Tukey post hoc test, it was indicated that there is no significant difference between the effects of the two therapies. Conclusions: The therapy based on acceptance and commitment is more effective than schema therapy in psychological flexibility of mental body image, anxiety, and motor impulsivity.