مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و آموزش مهارت‌های حل مساله بر بهزیستی ذهنی ( رضایت از زندگی و عواطف مثبت و منفی) مردان متاهل سوء مصرف کننده مواد

هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی طرح‌واره درمانی و آموزش مهارت‌های حل مسئله بر بهزیستی ذهنی مردان متاهل سوءمصرف کننده حاضر در مراکز کمپ‌های ترک اعتیاد شهرستان سرپل ذهاب بود. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمونپس‌آزمون و دوره پیگیری با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مردان متاهل معتاد مراجعه‌کننده به مراکز ترک اعتیاد شهرستان سرپل ذهاب در سال 981397 بودند که 60 نفر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و در سه گروه 20 نفر گروه آزمایش طرح‌واره درمانی و 20 نفر گروه آزمایش مهارت‌های حل مسئله و 20 نفر گروه گواه به‌صورت تصادفی جایگزین شدند، ابتدا هر سه گروه با مقیاس رضایت از زندگی دینر و همکاران (1985) و مقیاس عواطف مثبت و منفی  واستون  و همکاران (1988) مورد سنجش قرار گرفتند؛ هر دو گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت مداخله طرح‌واره درمانی یانگ، کلوسکو و ویشار (2003) و مهارت‌های حل مسئله دیکسون و کلوور، 1984 قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله‌ای را دریافت نکردند. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط اندازه‌های مکرر بررسی شد. یافته‌ها: نتایج حاکی از تاثیر مداخله طرح‌واره درمانی بر عواطف منفی (48/24 =f، 001/0 p=)، عواطف مثبت (84/31 =f، 001/0 p=) و رضایت از زندگی (82/3 =f، 0181/0p=) و مداخله مهارت‌های حل مسئله بر عواطف منفی (74/29 =f، 001/0 p=)، عواطف مثبت (58/21 =f، 001/0p=) و رضایت از زندگی (46/4 =f، 041/0 p=) و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری بود. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که طرح‌واره درمانی و مهارت حل مسئله به‌عنوان درمان‌های ترجیحی در مداخلات افراد مصرف‌کننده مواد می‌تواند مورداستفاده درمانگران قرا گیرد.

The measurement of the effectiveness of schema therapy and problem-solving skills training on mental well-being (life satisfaction and positive and negative emotions) of married men who have the drug abuse problem

Aim: This study aimed to compare the effectiveness of schema therapy and problem solving skills training on the mental wellbeing of married men who abuse drugs and are in addiction treatment centers in Sarpol Zahab. Methods: The present research method was quasiexperimental with pretestposttest design and followup period with two study and control groups. The statistical population included all addicted married men who went to addiction treatment centers in Sarpol Zahab city in 20182019. Sixty people were selected by convenience sampling and were randomly replaced into three groups, including 20 people in the study group of schema therapy, 20 people in the study group of problemsolving skills, and 20 people in the control group. First, all three groups were assessed with the Life Satisfaction Scale of Diener et al. (1985) and the Positive and Negative Affect Schedule (Watson et al., 1988). Both study groups received 12 sessions of 90 minutes under the intervention of Young, Young, J. E., Klosko, J. S. Weishaar, M. E. (2003). Schema therapy, and Dixon Clover Problem Solving Skills 1984, and the control group did not receive any intervention. The data were analyzed using mixed variance analysis of repeated measures. Results: The results indicated the effect of schema therapy intervention on negative emotions (F = 24.48, P = 0.001), positive emotions (F = 31.84, P = 0.001) and life satisfaction (= 3.82). F, P = 0.081) and the effect of the intervention of problem solving skills on negative emotions (F = 29.74, P = 0.001), positive emotions (F = 21.58, P = 0.001) and life satisfaction (46/46). F = 4, P = 0.041). And this effect remained stable in the followup stage. Conclusion: Based on the results of the study, it can be concluded that schema therapy and problemsolving skills can be used by therapists as the preferred therapies in the interventions of drug users.