اثربخشی طرح‌واره درمانی گروهی بر میزان پرخاشگری و امید به زندگی افراد اقلیت جنسی دچار اختلال دوقطبی

هدف: هدف پژوهش اثر بخشی طرح‌واره درمانی گروهی بر میزان پرخاشگری و امید به زندگی افراد اقلیت جنسی دچار اختلال دوقطبی بود. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با گروه آزمایش و گروه گواه، طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری دو ماهه و جامعه آماری 62 فرد مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره اقلیت‌های جنسی در سال 1397 بود. از این جامعه 30 فرد به شیوه هدفمند انتخاب و به شکل تصادفی 15 نفر در هر یک از دو گروه آزمایش و گواه گمارش شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992) و امید به زندگی اشنایدر (1991) و نیز برنامه مداخله طرحواره درمانی یانگ، کلوسکو و ویشار (2003) بود که در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای گروهی به گروه‌ آزمایش ارائه و داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج حاکی ازتاثیر مداخله طرحواره درمانی بر پرخاشگری (5.33 =f، 0.028 =p) و امید به زندگی (4.62 =f، 0.040 =p) و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری بود. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش شواهدی را پیشنهاد می‌کند که مداخله طرحواره‌ درمانی برای کاهش پرخاشگری و بهبود امید به زندگی روش مناسبی است؛ بنابراین می‌توان از آن در جهت بهبود وضعیت روانی افراد با اقلیت جنسی استفاده کرد.

The Effectiveness of Group Schema Therapy on Aggression and Life Expectancy of Sexual Minorities diagnosed with Bipolar Disorder

Aim: The aim of this study was to investigate the effectiveness of group therapy therapy on the rate of aggression and life expectancy of sexual minorities with bipolar disorder. Method: The research method was quasiexperimental with experimental group and control group, pretest, posttest and twomonth followup and tatistical population of 62 people referred to the Sexual Minority Counseling Center in 1397. From this community, 30 people were randomly selected and 15 people were randomly assigned to each of the two experimental and control groups. The research tools were the Bass and Perry Aggression Questionnaire (1992) and Schneider’s Lifetime Hope (1991), as well as the Yang, Klosko, and Wischer (2003) intervention schematic intervention intervention programs, which were presented to the experimental group in 8 90minute group sessions using data from the test. Mixed variance analysis was analyzed. Results: The results showed the effect of schema therapy intervention on aggression (P = 5.33, P = 0.028) and life expectancy (P = 4.62, P = 0.040) and the stability of this effect in the followup phase. Conclusion: The results of the study suggest evidence that schematic therapy intervention is a good way to reduce aggression and improve life expectancy, so it can be used to improve the mental state of people with sexual minorities.