مقایسه اثربخشی طرح‌واره درمانی و تحلیل رفتار متقابل بر کاهش تعارض زناشویی زوجین متقاضی طلاق

هدف: هدف این پژوهش تعیین اثربخشی طرح‌واره درمانی در مقایسه با تحلیل رفتار متقابل بر تعارض زناشویی زوجین متقاضی طلاق صورت گرفت. روش پژوهش: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه گواه با پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری همه افراد متاهل دارای اختلاف زناشویی شهر رشت در نیمه دوم سال 1397 بود که به مراکز مشاوره، شوراهای حل اختلاف و دادگاه خانواده مراجعه کرده بودند که تعداد 40 نفر به صورت در دسترس  انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش  طرح‌واره درمانی ( 15 نفر)، گروه آزمایش درمان تحلیل رفتار متقابل ( 15 نفر) و گروه گواه ( 15 نفر) کاربندی شدند. گروه ازمایش طرح‌واره درمانی تحت مداخله بسته آموزشی یانگ و همکاران (2003) و گروه آزمایش تحلیل رفتار متقابل تحت مداخله بسته درمانی استوارت (1395) به مدت دوازده جلسه یک ساعتی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه‌های مکرر تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مداخله طرحواره درمانی و تحلیل رفتار متقابل بر تعارض زناشویی (125.23=f، 0.001=p) موثر است و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار است. نتایج آزمون تعقیبی شفه نشان داد بین دو گروه تحلیل رفتار متقابل  و طرح واره درمانی تفاوت معناداری در اثربخشی کاهش تعارضات زناشویی وجود دارد (0.05=p)؛ بنابراین تحلیل رفتار متقابل تاثیر بیشتری بر کاهش تعارضات زناشویی شرکت کنندگان داشته است. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پیشنهاد می شود برنامه های درمانی روان شناختی مانند درمان اثربخشی زوج‌درمانی طرح‌واره محور و تحلیل رفتار متقابل توسط درمانگران آموزش دیده به صورت برنامه های هفتگی آموزش داده شوند تا زمینه ارتقاء سطح رضایت زناشویی زوجین مهیا شود.

Comparison of the Effectiveness of Schema Therapy (ST) and Transactional Analysis (TA) in Reducing Marital Conflict of Couples Seeking a Divorce

Aim: This study was performed to compare the effectiveness of schema therapy (ST) and transactional analysis (TA) in marital conflict of couples seeking a divorce. Methods: This was a quasiexperimental study with a pretestposttest design with a control group and a twomonth followup. The statistical population included all married people with marital conflict in Rasht in the second half of 2018 who referred to counseling centers, dispute settlement councils, and family courts, from which 40 people were selected by convenient sampling and randomly assigned to the ST experimental group (n = 15), the TA experimental group (n = 15), and the control group (n =15). The ST experimental group received the training package intervention of Yang et al. (2003), and the TA experimental group received the therapy package intervention of Stewart (2016) for twelve onehour sessions. Data were analyzed using repeatedmeasures ANOVA. Results: The results indicated that ST and TA affected marital conflict (F = 125.23, P = 0.001) and that this effect was stable during the followup phase. The results of the Scheffé posthoc test suggested that there was a significant difference between TA and ST in terms of effectiveness in reducing marital conflicts (P = 0.05). Accordingly, TA had a greater effect on the reduction of marital conflicts among the participants. Conclusion: According to the results, trained therapists are recommended to teach psychological treatment programs such as schemaoriented couple therapy and TA in the form of weekly programs to improve the level of marital satisfaction of couples.