اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دلزدگی زناشویی، ناگویی خلقی و کیفیت زندگی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی

هدف: هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ناگویی خلقی، دلزدگی زناشویی و کیفیت زندگی زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی بود. روش پژوهش: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمونپس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری یک‌ماهه و جامعه آماری زنان خیانت دیده و مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر مشهد بود که از این بین 20 زن به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10 زن) و گواه (10 زن) جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه‌های ناگویی خلقی تورنتو بگبی و همکاران (1994)، دلزدگی زناشویی پاینز (1996) و کیفیت زندگی وار و همکاران (1993) بود. گروه آزمایش تحت مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ایفرت و همکاران (2009) به مدت دوازده جلسه قرار گرفت؛ داده‌ها با استفاده از واریانس اندازه‌های مکرر تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ناگویی خلقی (74/7=f، 012/0=p)، دلزدگی زناشویی (32/9=f، 007/0=p) و کیفیت زندگی (93/10=f، 004/0=p) زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی موثر است؛ و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار بود. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش می‌توان از این درمان به جهت افزایش انعطاف‌پذیری روانی و تاکیدی که بر جنبه‌های انگیزشی و شناختی دارد برای کمک به زنان مواجه شده با خیانتی که به دنبال بهبودی هستند، استفاده نمود.

Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) in Couple Burnout, Alexithymia, and Quality of Life of Women Affected by Marital Infidelity

Aim: This study was conducted to determine the effectiveness of acceptance and commitment therapy (ACT) in alexithymia, couple burnout, and quality of life of women affected by marital infidelity. Methods: This was a quasiexperimental study with a pretestposttest design with a control group and a onemonth followup. The statistical population included women who were betrayed and referred to counseling centers in Mashhad, from which 20 women were selected by convenience sampling and randomly assigned to experimental (n = 10) and control groups (n = 10). The study tools included the Toronto alexithymia scale (TAS) (1994), the couple burnout measure (CBM) of Pines (1996), and the MOS 36Item ShortForm Health Survey (SF36) of Ware Sherbourne (1993). The experimental group received the ACT intervention of Eifert et al. (2009) for twelve sessions. Data were analyzed by repeatedmeasures ANOVA. Results: The results showed that ACT affected alexithymia (F = 7.74, P = 0.012), couple burnout (F = 9.32, P = 0.007), and quality of life (F = 10.93, P = 0.004) of women affected by marital infidelity and that this effect was stable during the followup phase. Conclusion: The results indicate that this treatment can be used to help betrayed women who are seeking recovery due to its psychological flexibility and emphasis on motivational and cognitive aspects.