الگوی ساختاری رضایت از زندگی بر اساس نظمجویی هیجانی، مهارت حل ﻣﺴئله و تحمل ابهام با میانجی‌گری ویژگی های شخصیتی زوجین

پژوهش با هدف تدوین الگوی ساختاری رضایت از زندگی بر اساس نظم‌جویی هیجانی، مهارت حل مسئله و تحمل ابهام با میانجی گری ویژگی‌های شخصیتی زوجین انجام شد. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی زوج‌های مراجعه‌ کننده به مراکز مشاوره 2 و 5 شهر تهران در سال 1397 بود که از بین آن‌ها نمونه ای به حجم 380 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. به منظور جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه‌های رضایت از زندگی دینر و همکاران (1985)، نظم جویی شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (2001)، حل مسئله هپنر (1982)، تحمل ابهام مک لین (1993) و پرسشنامه شخصیتی پنج عاملی نئو مک کری و کوستا (1985) استفاده شد. داده‌ها از طریق معادلات ساختاری و به وسیله نرم افزارهای spss22 و amos24 تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد مسیر مستقیم نظم‌جویی هیجانی (0.40=β، 0.01=p)، مهارت حل مسئله (0.32=β، 0.01=p)، تحمل ابهام (0.22=β، 0.01=p) و ویژگی‌های شخصیتی روان رنجوری (0.22=β، 0.01=p)، برون‌گرایی (0.23=β، 0.01=p)، گشودگی به تجربه (0.19=β، 0.01=p)، سازگاری (0.22=β، 0.01=p) و وجدانی بودن (0.27=β، 0.01=p) بر رضایت از زندگی معنادار است. همچنین بین نظم‌جویی هیجانی، مهارت حل ‌مسئله و تحمل ابهام با رضایت از زندگی با میانجی‌گری ویژگی‌های شخصیتی رابطه معناداری وجود دارد (0.01=p). نتیجه‌گیری: ویژگی‌های شخصیتی در رابطه بین نظم جویی هیجانی، مهارت‌ حل ‌مسئله و افزایش تحمل ابهام نقش میانجی دارند و می‌توان برای افزایش رضایت زندگی، نظم جویی هیجانی، مهارت‌ حل ‌مسئله را آموزش داد.

Structural Model of Life Satisfaction Based on Emotional Regulation, Problem-Solving Skills, and Tolerance of Ambiguity Mediated by Personality Traits of Couples

Aim: The present study aimed to develop a structural model of life satisfaction based on emotional regulation, problemsolving skills, and tolerance of ambiguity (TA) mediated by personality traits of couples. Methods: The research method was descriptivecorrelational, and the statistical population consisted of all couples who visited counseling centers 2 and 5 in Tehran in 2018. Among them, 380 individuals were selected by convenience sampling. The life satisfaction questionnaire by Diner et al. (1985), cognitive emotion regulation questionnaire by Garnfsky et al. (2001), Hepner’’s problemsolving questionnaire (1982), tolerance of ambiguity questionnaire by McLain (1993), and the fivefactor NEO personality inventory (NEOPI) by McCrae and Costa (1985) were used to collect data. Data were analyzed using structural equations, SPSS22, and AMOS24. Results: The results indicated a direct significant effects of emotional regulation (P=0.01, β=0.40), problemsolving skills (P=0.01, β=0.32), Tolerance of ambiguity (P=0.01, β=0.22), and personality traits neuroticism (P=0.01, β=0.22), extraversion (P=0.01, β=0.23), openness to experience (P=0.01, β=0.19), agreeableness (P=0.01, β=0.22), and conscientiousness (P=0.01, β=0.27) on life satisfaction. There was also a significant relationship between emotional regulation, problemsolving skills, and tolerance of ambiguity with life satisfaction mediated by personality traits (P=0.01). Conclusion: Personality traits play a mediating role in the relationship between emotional regulation, problemsolving skills, and increasing tolerance of ambiguity. Life satisfaction can increase by teaching problemsolving skills and emotional regulation.