نقش آشفتگی‌روانی و تحمل ابهام در احساس تنهایی زنان شاغل قرنطینه شده در شرایط کرونا

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش آشفتگی ‌روانی و تحمل ابهام در احساس تنهایی زنان شاغله قرنطینه شده در شرایط کرونا انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر تویفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه زنان شاغل شهر کرج که تجربه قرنطینه را حداقل در 38 روز داشتند. از میان آن‌ها، بر طبق فرمول کوکران تعداد 248 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان با مقیاس آشفتگی روانی کسلر و همکاران (2002)، پرسشنامه تحمل ابهام مک‌لین (1993) و پرسشنامه احساس تنهایی دیتماسو و همکاران (2004) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از رگرسیون چندگانه به روش همزمان بوسیله نرم‌افزار spss نسخه 23 مورد تجزیه‌ و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج بیانگر آن است که با افزایش یک انحراف استاندارد بر نمرات آشفتگی روانی 0.465 انحراف استاندارد بر نمرات احساس تنهایی افزوده می‌شود؛ همچنین با افزایش یک انحراف استاندارد بر نمرات تحمل ابهام 0.237 انحراف استاندارد از نمره احساس تنهایی کاسته می‌شود. آشفتگی روانی سهم یگانه بیشتری در پیش‌بینی احساس تنهایی دارد. نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق نشان داد که تحمل ابهام و آشفتگی‌روانی در احساس تنهایی زنان شاغل قرنطینه شده در شرایط کرونا نقش داشته است. براساس نتایج حاصله، لزوم توجه به آشفتگی‌روانی و تحمل ابهام در میزان شدت احساس تنهایی در زنان شاغل قرنطینه شده در شرایط کرونا نقش بسزایی دارد.

The role of psychological distress and tolerance of ambiguity in the loneliness among working women who were quarantined during Coronavirus conditions

Aim: This study aimed to examine the role of psychological distress and tolerance of ambiguity in the loneliness of women who were quarantined during Coronavirus conditions. Methods: The present study is descriptive and correlational, and the statistical population contains all working women in Karaj city who experienced quarantine for at least 38 days. According to Cochran’s formula, 248 people were selected among the population using the convenience sampling method. The Kessler et al. (2002) Mental Disorder Scale, the Macaulay Ambiguity Tolerance Questionnaire (1993), and the Di Tommasso et al. (2004) Loneliness scale were used to assess the participants. The data were analyzed using simultaneous multiple regression by SPSS software version 23. Results: The results suggest that by increasing the standard deviation of the scores of psychological distress 0.465, the standard deviation of the scores of loneliness increases (P = 0.05). Also, by increasing the standard deviation on the scores of tolerance of ambiguity 0.237, the standard deviation of the loneliness score decreases. Psychological distress has a greater unique role in predicting loneliness (P = 0.05). Conclusion: The results indicated that tolerance of ambiguity and psychological distress played a role in the loneliness of working women who were quarantined during Coronavirus conditions. According to the obtained results, the need to pay attention to psychological distress and tolerance of ambiguity plays a significant role in the intensity of loneliness among working women who were quarantined during Coronavirus conditions.