اثربخشی آموزش تکنیک های ذهن آگاهی بر شادکامی، بهزیستی ذهنی و نشخوار فکری دختران

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش تکنیک‌های ذهن آگاهی بر شادکامی، بهزیستی ذهنی و نشخوار فکری دختران مجرد 20 تا 30 سال شهر سنندج بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل و آزمون پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش را 30 نفر از دختران مجرد 20 تا 30 سال مراجعه کننده به مرکز مشاوره مهرسا و ژیران شهر سنندج در بازه زمانی مهر تا آبان 1397 تشکیل دادند که در نمرات پرسشنامه نشخوار فکری نمرات بالا و در پرسشنامه بهزیستی روانی و شادکامی نمرات پایینی کسب کرده بودند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 دختر) و گروه گواه (15 دختر) جایگزین شدند. برای گروه آزمایش روش مداخله‌ای تکنیک‌های ذهن آگاهی به مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای اجرا شد و نتایج با استفاده از تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش تکنیکهای ذهن آگاهی باعث کاهش نشخوار فکری (f=17/77,p=0/001) و افزایش بهزیستی روانی (f=16/12,p=0/001)  و شادکامی (f=16/89,p=0/001) در گروه آزمایش شد و این نتایج در مرحله پیگیری پایدار بود. نتیجه‌گیری: می‌توان رویکرد درمان ذهن آگاهی را به‌عنوان یک مداخله مناسب به‌منظور ارتقای شادکامی دختران جوان در سازگاری با شرایط زندگی و کاهش عوارض روان‌شناختی ناشی از تجرد به کار برد.

The effect of teaching mindfulness techniques on happiness, mental well-being and rumination of single girls

Introduction: The aim of this study was to investigate the effect of teaching mindfulness techniques on happiness, mental wellbeing and rumination of single girls aged 20 to 30 years in Sanandaj. Method: The research method was quasiexperimental with pretestposttest design with control group and twomonth followup test. The statistical population of this study consisted of 30 single girls aged 20 to 30 years who referred to Mehrsa and Jiran counseling centers in Sanandaj in the period of October to November 2016, with high scores in the rumination questionnaire and low scores in the psychological wellbeing and happiness questionnaire. They were selected and randomly assigned to the experimental group (15 girls) and the control group (15 girls). For the experimental group, the intervention method of mindfulness techniques was performed for 8 sessions of 90 minutes and the results were analyzed using repeated measures analysis of variance. Results: The results showed that training in mindfulness techniques reduces rumination (F = 17.77, P = 0.001) and increases mental wellbeing (F = 16.12, P = 0.001) and happiness (F=16.89, P = 0.001) was in the experimental group and these results were stable at the followup stage. Conclusion: The mindfulness treatment approach can be used as an appropriate intervention to promote the happiness of young girls in adapting to living conditions and reducing the psychological effects of celibacy.