اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر مدیریت خشم و تاب‌آوری نوجوانان

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر مدیریت خشم و تاب‌آوری نوجوانان بود. روش: این پژوهش نیمه تجربی با گروه آزمایش و گواه و طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون با پیگیری یک‌ماهه بود. جامعه آماری دانش‌آموزان دختر مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره آموزش و پرورش غرب تهران در سال تحصیلی 97-96 بود که پس از غربالگری نمونه‌ای به حجم 30 نفر به‌صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. برنامه آموزشی مهارت‌های ده‌گانه زندگی سازمان بهداشت جهانی (1998) در 10 جلسه‌‌ 90 دقیقه‌ای و به‌صورت گروهی برای گروه آزمایش اجرا شد و افراد گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. هر دو گروه قبل و بعد از آزمایش، مقیاس خشم اشپیلبرگر (1999) و تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2001) را پاسخ دادند و پس از گذشت یکماه ماهه مجدداً مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه‌ و تحلیل داده‌های به‌دست ‌آمده از تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش مهارت‌های زندگی میزان خشم (0/02=f =6/04, p) را به‌طور معناداری کاهش داده است؛ همچنین این آموزش میزان تاب‌آوری (0/001=f=13/95, p) را در دانش‌آموزان به‌طور معناداری افزایش داده است و این نتایج در مرحله پیگیری نیز پایدار بود. نتیجه‌گیری: آموزش مهارت‌های زندگی را به عنوان روشی موثر برای تقویت و افزایش مدیریت خشم و تاب‌آوری در دانش‌آموزان می‌توان در نظر گرفت.

The Effectiveness of Life Skills Training on Anger Management and Resilience in Adolescents

Aim: This study aimed to determine the effectiveness of life skills training on adolescents’ anger management and resilience. Method: This quasiexperimental study was performed with experimental and control groups and pretest, posttest design with a onemonth followup. The statistical population was female students referred to the West Tehran Education Counseling Center in the academic year of 201718. After screening, a sample of 30 people was randomly selected and replaced in experimental and control groups. The Life Skills Training Program provided by WHO (1998) was conducted in 10 90minute sessions as a group for the experimental group, and the control group was placed on a waiting list. Both groups responded to the StateTrait Anger Expression Inventory (Spielberger, 1999) and the ConnorDavidson Resilience Scale (CDRISC) (2001) before and after the experiment and were reassessed after one month. The repeatedmeasures ANOVA was used to analyze the obtained data. Results: The results showed that life skills training significantly reduced anger (F = 6.04, p = 0.02). This training significantly increased the resilience rate (F = 13.95, p = 0.001) in students, and these results were stable in the followup phase. Conclusion: Life skills training can be considered an effective way to strengthen and increase students’ anger management and resilience.